جعفر روح‌بخش نقاشی که پلی بین هنرهای ایرانی و هنر نوگرا زد و از همین رو می‌توان او را در زمره نقاشان جنبش سقاخانه به شمار آورد. جعفر روح‌بخش در هنرستان هنرهای زیبای پسران تحصیل کرد (1336-1339). در سال 1342 وارد دانشکده هنرهای تزیینی شد و در رشته نقاشی تزیینی و معماری داخلی مدرک کارشناسی و کارشناسی‌ارشد گرفت. تعدادی از آثارش در سال 1338 در نمایشگاه گروهی تالار رضا عباسی و همچنین تالار فرهنگ در تهران به نمایش درآمد. اولین نمایشگاه انفرادی‌اش را در سال 1344 در دانشکده هنرهای زیبای تهران برگزار کرد. پس از آن آثار روح‌بخش در نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی متعدد به نمایش درآمد. 

اوایل دهه‌ی 1350 برای مطالعه و پژوهش در زمینه هنرهای تزیینی راهی فرانسه شد. مدتی را در یکی از مراکز هنری فرانسه به حجاری، چاپ دستی و گراوورسازی مشغول شد. بعد از انقلاب اسلامی به ایران بازگشت و به تدریس اصول طراحی و تکنیک‌های چاپ مشغول شد. 

روح‌بخش با استفاده از نقش و نگارهای قالی، دستبافته‌های قدیمی و نقشمایه‌های مردمی در بستری انتزاعی پلی میان میراث پیشین نقاشی ایرانی و هنر دنیای مدرن به وجود آورد. آثارش را به سه دوره‌ عمده می‌توان تقسیم کرد: دهه‌ 1340 با آثار به شدت شرقی، دهه‌ 1350 که تحت تأثیر سفر به اروپا موتیف‌های غربی در آثار وی ظاهر می‌شود و دوره‌ سوم که از اواخر همین دهه با رجعتی دوباره به شرق‌گرایی آغاز شده و تا واپسین آثار وی ادامه می‌یابد، به‌طوری که در ده سال‌ آخر فعالیت هنریش به مضمون گل و مرغ، با نقوش تزیینی و رنگ‌های درخشان و جواهرگونه می‌پرداخت. روح‌بخش حدفاصل دو طبع متفاوت در نقاشی ایران است، پلی میان نقاشی سقاخانه و انتزاع. 

روح‌بخش درباره برداشت از سنت در هنر امروز می‌گوید: «این که از سنت چه مقدار و چگونه باید متأثر بود و یا تا چه حد باید محسور آفاق جدید شد و به کشف پرداخت، نه دارای میزان خاصی است و نه می‌شود، قاعده‌ای بر آن وضع کرد. هنر هنرمند به اعتقاد من برداشت متناسب از این دو است و میزان توفیق او هم بستگی به این دو عامل دارد».