خسرو حسن‌زاده از نقاشان معاصر ایران در سال ۱۳۴۲ در تهران متولد شد. نام این هنرمند با مجموعه نقاشی‌هایی تحت عنوان جنگ بر سر زبان‌ها افتاد. آثار او را نمی‌توان در سبک معینی جای داد اما می‌توان به هنر سیاسی و پاپ آرت نزدیک دانست. از حسن‌زاده با عناوینی نظیر هنرمند نوپاپ سنت‌گرا یاد شده است. 
او در مجتمع هنر به تحصیل نقاشی پرداخت و پس از آن تحصیلات خود را در رشته‌ی ادبیات فارسی دنبال کرد و کارشناسی ارشدش در این رشته را از دانشگاه آزاد اسلامی دریافت کرد. به‌ موازات همین دوره‌ی تحصیلی نیز دوسال از آیدین آغداشلو تعلیم نقاشی گرفت.
سال 1370 حسن‌زاده برای نخستین‌بار سیزده تابلوی نقاشی را در پارک جمشیدیه‌ی تهران به نمایش درآورد. هفت سال پس از آن نیز در پروژه‌ی چیدمان در یک خانه ی کلنگی تحت عنوان «تجربه 77» حضور یافت.  نخستین نمایشگاه خارجی او در سال 1378 در مجموعه‌ای تحت عنوان «زندگی، جنگ و هنر : نقاشی از خسرو حسن زاده» در شهر فرنگ مرکز هنر در شهر لندن برگزار شد. در سال 1380 بورسی از سیته‌ی پاریس دریافت کرد و برای ادامه‌ی تحصیل راهی فرانسه شد. نقاشی‌های حسین‌زاده در مراکز هنری شهرهای بیروت، زاگرب، دبی و آمستردام نیز به نمایش گذاشته شده‌اند. آثاری از او به مراکز معتبر هنر جهانی نظیر بریتیش میوزیم و موزه هنرهای معاصر تهران نیز راه یافته‌اند.    
 پاکباز درباره‌ی سه دوره‌ی کاری مختلف این هنرمند می‌نویسد: «خسرو حسن‌زاده با خاطره‌نگاری‌هایش از جنگ ایران و عراق شهرت یافت. تصاویری از کشته‌شدگان در کفن سفید، کلاهخود سوراخ‌شده و غیره را غالباً با مرکب و آکرلیک بر روی کاغذ می‌کشید و نوشته‌ای هم بر آنها می‌افزود.  اوایل دهه‌ی 1380، مجموعه‌ی تروریست را خلق کرد که تلویحاً اعتراضی بود به برچسب‌زنی غرب بر مسلمانان: تک‌چهره‌ی خودش و خانواده‌اش که بر زمینه‌ی تصویر امامان و نوشته‌ها در ابعاد بزرگ به روش سیلک اسکرین بر روی بوم چاپ شده بودند. اخیراً همین روش را در خلق آثاری با موضوع کشتی‌گیران و پهلوانان به کار می‌برد.» خسرو حسن زاده در 11 تیر 1402 در بیمارستان بقیه الله تهران چشم از جهان فروبست.