خسرو حسن‌زاده از جمله نقاشانی است که در آثارشان همواره دغدغه‌های اجتماعی و تعابیری از فرهنگ عامه و مذهب جایگاه ویژه‌ای دارند. وی در آثارش  در دو دهه اخیر رفته‌رفته از جنبه‌های گزارش‌گونه و اشارات مستقیم به مسائل اجتماعی، همچون مجموعه‌های قبلی‌اش مثل «تروریست» (۱۳۸۵) که باعث شهرت جهانی هنرمند شد، به بازاندیشی درباره باورها، هنر عامه و پهلوانان ایران‌زمین روی آورده است.

در همین راستا، وی با پرداختن به موضوع تصویرگری پهلوانان ایرانی و استفاده از مدیوم کاشی در ترکیب با چاپ سیلک و لعابکاری، به بیان هنری تازه‌ای دست‌یافته که اثر حاضر نیز یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های این مجموعه است.

در تابلوی پیش‌رو، پرتره‌های مختلفی از جهان پهلوان تختی که مهم‌ترین چهره ورزشی و نماد پهلوانی در ایران معاصر به حساب می‌آید، دستمایه کار هنرمند قرار گرفته و هر پرتره روی یک کاشی چاپ و رنگ‌گذاری شده است. در اینجا دغدغه هنرمند علاوه بر بازآفرینی مفهومی فراموش‌شده و ادای احترام به شخصیتی ماندگار، طرح پرسشی اساسی درباره فرهنگی است که جوانمردی، فتوت، گذشت و فروتنی را از اصول خود می‌دانسته و امروز آن را فراموش کرده است.

استفاده از کاشی‌های رنگارنگ که بر خلاف ترکیب‌بندی رنگ‌های سنتی کاشی‌های هفت‌رنگ با انواع رنگ‌‌های تند و درخشان تزئین شده‌اند، یادآور پرتره‌های رنگارنگ اندی وارهول در دهه هفتاد میلادی است. حسن‌زاده در اینجا به دنبال نشان دادن آن بخشی از فرهنگ عامه و بطن جامعه ایرانی است که بعد از گذشت چهل سال از مرگ تختی، این روزها در مأمن اصلی خود کمرنگ‌تر می‌شود و جایش را به ارزش‌های تازه می‌دهد. از همین‌رو در این اثر نگاه هنرمند به جامعه و باورهایش نگاهی تجریدی و عمیقاً درونگرایانه است که از خود هنرمند شروع می‌شود و تا دوردست محله و شهر ادامه می‌یابد.