سعید احمدزاده، نقاش معاصر، در شهر تهران متولد شد. علاقه به نقاشی از دوران کودکی در درونش شکل گرفت. پس از پایان تحصیلات متوسطه، درسال 1381 وارد دانشکده‌ی هنر و معماری تهران شد و تحصیل در رشته‌ی نقاشی را آغاز کرد. بعد از آن در سال 1387 مدرک کارشناسی ارشد در رشته‌ی نقاشی از دانشگاه تربیت مدرس را اخذ کرد.

در سال 1388، نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری آرتمیس کرج به نمایش درآورد و در نمایشگاهی دیگر در گالری دی تهران شرکت کرد. از موفق‌ترین نمایشگاه‌های انفرادی این هنرمند می‌توان به نمایش گالری ماه تهران در سال 1389 اشاره کرد. در همان سال کارنمای انفرادی دیگری نیز از آثار او در شهرک بین‌المللی هنر در پاریس برپا شد. سعید احمدزاده، درسال 1386 در دوسالانه‌ی ملی نقاشی معاصر ایران شرکت کرد و جایزه‌ی این رویداد و رزیدنسی کشور فرانسه را از آن خود کرد. 

احمدزاده پس از فارغ‌التحصیلی، تدریس در دانشکده‌های مختلف از جمله دانشگاه آزاد، علمی کاربردی و سوره را آغاز کرد و همین‌طور در خلال این فعالیت‌ها به نوشتن مقاله، نقد و خبرنگاری هنری در رسانه‌های مختلف پرداخت. به سال‌های 1390 و 1391 آثار او در حراج کریستیز دوبی عرضه شد و این امر بر اعتبار و شهرت این نقاش جوان افزود. 

احمدزاده در نقاشی، رویکردی چند وجهی به مسئله‌ی بازنمایی دارد و حضور زنان در آثارش بسیار برجسته است. در تابلوهایش، بحثِ مضامین فرهنگی و اجتماعی و همینطور نقد آن با حضور نمادینِ ژست‌ها و فیگورها و استفاده‌ی توامان از نشانه‌های بصری، استعاری و کنایی به چشم می‌خورد. او در آثارش از نوشته‌ها، علائم و تصاویر غیرمعمول، برای بیان بهره می‌برد. اسلوب احمدزاده، ترکیبی از گرایش به هنر نئوپاپ، رئالیسم جادویی و رئالیسم انتقادی است.