کاغذها، موجوداتی صاف و نازک که به آسانی شکل عوض می‌کنند(تا و یا مچاله می‌شوند). سطوحی که حجم می‌گیرند، به شکل کوه یا صخره‌ای در می‌آیند نه استوار؛ که در میان هیبت مشکوکشان چیزی نیست جز هوایی که در جریان است و با نسیمکی جابجا و خیلی زود فرسوده می‌شوند. اما همین موجودات سطحی و سست‌ بستر اندیشه‌ها هستند. گاه به شکل یک نوشته و گاه یک تصویر.
 عمقی که کاغذها با اندیشه‌ها می‌‌گیرند بی پایان است. از تاریخ، افسانه‌ها و قصه‌های پریان می‌گذرند تا امروز. 
 کاغذها در دستان صاحبانشان چنین می‌توانند مثل آنها با صلابت و ژرف باشند و یا سطحی و نازک.
 
 می‌سم، پاییز ۱۳۹۶