با ارائه سه مجموعه از آثار اخیر خود، نسترن صفائی، ذهن کاوشگر و تلاش مداوم خود در طی مسیر هنری اش را به نمایش می گذارد. در مجموعه «بنای یادبود آنچه از یاد رفته‌است»، با ساخت تصویر تلفظ کلمات : آرامش، سکوت، آن، شهود، هنرمند اهمیت مفهوم این کلمات را به خود و دیگران یادآوری می‌کند. مفاهیمی که نباید در تب و تاب روزانه از خاطر بروند. این بت واره‌ها با سیمان و خاک مقدس کشور پوشیده می شوند تا حضوری ازلی بیابند و منشا الهام برای دیگران نیز باشند.

در مجموعه «بالاتر و فراتر»، مرکب اثر بدن را به پارچه منتقل می کند. ثبت لحظه‌های آنی و حسی و حتی ناخودآگاه با نازک ترین واسطه ؛ پوست. اثر بافت بدن، کم رنگ و پررنگ شدن، سکون و حرکت و تکرار این چرخه ، قطع و وصل شدنِ ارتباط  با خود و جهان بیرون را نمایان می کند.

و در مجموعه «تن‌نوشت‌ها» ،خط ها و نقطه چین ها حوادث و مسیر تکامل را ثبت و بهم ربط می دهند
صمیمت و کیفیت بازیگوشانه ی که در این سه مجموعه به چشم می خورند، نشانگر ثبات قدم و بلوغ و نتیجه تلاش های یک دهه حضور هنرمندی پرتلاش و پیش رو ، در صحنه هنر ایران است.