قدرت الله عاقلی ، کیوریتور نمایشگاه 
در تحلیل روند تحول هنر مجسمه سازی معاصر ایران ، می توان به نقاط عطف و پاگردهای مشخص و ویژه ای رسید . نشانه هایی قابل رویت از زمینه های مادی و بستر اجتماعی تاریخی فرهنگ جاری که ساختار هویت آثار دوره های اخیر را شکل داده است . این گروه از مجسمه سازان با آثار مفهومی خود به روایت هایی از اجتماع و زمانه نو می پردازند که با الگوها و قالب های این سرزمین هم خوانی دارد و با مصادیق زمان و مکان هم عرض است اگرچه به طور خاص نمی توان به گرایش تمثیلی و سمبولیستی در مجسمه سازی معاصر تاکید کرد اما می توان ادعا کرد که رمزپردازی و بیان تمثیلی در آثار بسیاری از مجسمه سازان نوگرا ، جایگاه عمده ای داشته است . ه تعبیری دیگر بخشی از گرایش مجسمه سازان به هنر مدرن و معاصر ناشی از زمینه های زیستی هنرمند است . در این میان گرایش های سوررئالیستی و تمثیلی ، بیش از بیش طیف گسترده ای ازمجسمه سازان نوپرداز را به طرف خود کشانده است البته این امر نه به عنوان یک جریان هنری غالب اما همچون موج های پیاپی ، مجسمه سازی ما را از سر کنجکاوی درگیر کرده است . در همین ارتباط ، مناسبات فرم و فضا به گونه ای سامان می یابد که علاوه بر توجه به ارزش های زیباشناسانه ، فرم در فضای اثر به وحدت درونی با محتوا رسیده است . هنرمند تمثیل پرداز همواره در جستجوی ارتباط معنوی با جهان پر رمز و را و راز تخیلات خود قرار دارد . هنرمند در اینگونه آثار ، مضامین خود را در فضایی از شعر و رویا تجسم می بخشد . انسان * اشیاء * و جهان هستی ، برای او معمایی ایهام برانگیز می شود که پیوندی ناگسستنی با معانی فلسفی یافته است . آثار پیش رو تلاش سه نسل از مجسمه سازان معاصر است که با رویکردی جهانی و تحت تاثیر غنای فرهنگی این سرزمین ، موجب بروز جریانی پرتحرک ، آمیخته به زبان تمثیل و خیال ، حجم های پویا و پرمعنی شده است .