دُم به عنوان نماد حیوانی و دَماغ به خصوص در آثار درمبخش به عنوان نمادی از آدم‌هاست. در این مجموعه که از جهان آثار متاخر درمبخش به جای مانده، رنگ نقش بیشتری ایفا می‌کند و نقطه‌چین‌هایی که از ادوار نخست فعالیت درمبخش به جای مانده نیز همچنان در جانورستان مجموعه‌ی پیش رو مشهود است. این وضعیت ما را به دنیایی از کامبیز درمبخش سوق می‌دهد که دوگانه‌ی انسان و حیوان و به عبارتی صحیح‌تر انسان و طبیعت را به ما نشان داده و تلفیقی از فرم دیروز و امروز آثار درمبخش را برای ما به یادگار گذاشته است. انتخاب عنوان «دُم و دَماغ» علاوه بر همراهی با کنایه‌های طنازانه‌ی درمبخش، بر مبنای تاکید بر همزیستی دو دنیا در کنار هم است. 
جانوران و گیاهان در این مجموعه چنان با فرمی شاد و معنایی جمعی پیش رفته، که علاوه بر بزرگ‌نمایی‌های لازم در آفرینش کاریکاتور، لطافتی برخاسته از هویت هنری کامبیز درمبخش را نیز در بر دارد. 
همچنان در برخی از آثار «دُم و دَماغ» آدم‌هایی با امید در کنار عناصر طبیعی نشسته‌اند و ما را به کارناوالی از میراث تجربیات پایانی درمبخش فرا می‌خوانند. بخشی از این آثار در دوران فعالیت‌های مطبوعاتی کامبیز درمبخش، شکل گرفته است.