همیشه به برزخی که میان  تصاویر عکاسی شده و نقاشی‌های دوره قاجار وجود دارد فکر می‌کنم و این تصور برایم جالب بوده. گویی واقعیتی در میان آنچه که بوده و آنچه به تصویر درآمده جا مانده. با فاصله‌ای زیاد نسبت به هر دو. با آن آدمها احساس نزدیکی می‌کنم، گویی من هستم که تا امروز کشیده شده‌ام. 
آنچه در ذهنم از پریشانی و درهم تنیدگی وجود دارد می‌تواند تلاطم به بار آورد، و آثارم  ماحصل این  دوران است. از گذشته‌ای با  خاطرات زیاد و ترکیب با ذهن امروزیم که هر آنچه که مناسب هست و نیست با خود به همراه دارد.

 می‌توانم گذر کنم و منصرف شوم. گذر از دورانی ناخوشایند و انصراف از هر آنچه که در ذهن همچون روش و سنتی ساینده به جا مانده.
عکسها و نقاشی‌های دوره قاجار الهام بخش کارهای من بوده‌اند. دوره‌ای که به سبب نزدیکی تاریخی و جذابیت نقاشی‌هایش مورد توجهم بوده. استفاده از لایه های مختلف  رنگی و چینش آنها در یک کل علاوه بر ترکیب بندی برایم روشی‌است که پیچیدگی  روان آدمها را به نمایش بگذارم.