گر بر فلکم دست بُدی چون یزدان - نمایشگاه ها

تهران، خیابان ایرانشهر ، کوی برفروشان، پلاک ۱۶

6 خرداد - 27 خرداد 1401

  کیانوش معتقدی

مریم عابدی هنرمندی جوان با دغدغه هایی معاصر، که در سالهای اخیر توانسته با تلاش و کنکاش در جهان هنرهای صناعی ایرانی، به زبان و معنایی شخصی و نو در فاصله میان بازسازی صورت معماری و احيا تکنیک دست بافته های ایرانی، دست یابد. ساختار حاکم بر تابلوهای او، ترکیبی است از چیدمان لایه های همنشین رنگی و بازبافت نوارهای باریکی از جنس بوم که در ترکیبی هندسی، تصویری سه بعدی از یک فرم معمارانه را به نمایش میگذارد.

جهانی که عابدی پیش روی ما به تصویر می کشد در عین حال که یادآور فرمهایی انتزاعی از معماری گنبدها و طاقی های ساسانی، سبک آجرچینی در بناهای ایرانی است، تصویری بیزمان و بی مکان است که بی آنکه او بخواهد گاه دلالتهایی آشنا با زیبایی شناسی گنبدهای معابد بودایی در شرق دور (هند، سوماترا و کامبوج) دارد؛ گویی او در این تابلوها مفاهيم هرمونتیک میان سنت های معماری ادیان غربی و شرقی را نیز کنار هم می گذارد.

اما آنچه کارهای این مجموعه را از گذشته متمایز می کند، اشارات پیدا و پنهان هنرمند به استفاده از پارچه های قلمکار در مرکز خط تقارن فرمهای معمارانه است؛ بافتاری که عمدا توسط عابدی در زیر لایه های غلیظی از رنگ محو شده اند و در نگاه اول دیده نمی شوند. این همان شگفتی است که در مواجهه با ساختار هندسی قرینه وار این آثار وجهی رمزگونه به خود می گیرد و ضرباهنگی تازه را به ترکیب بندی تابلوهای او القا می کند. مجموعه حاضر فرصتی است برای ستایش هنرهای فراموش شده و در معرض فراموشی که در پس قرنها توسط زنان هنرمند در تار و پود این فرهنگ بافته و حالا با زبانی معاصر، برای مخاطب امروز ترجمه بصری شده اند.