طراحی دمیدن است - نمایشگاه ها

تهران، خیابان مفتح جنوبی، کوچه ی مبینی، پلاک 10

15 اردیبهشت - 29 اردیبهشت 1402

خیال فراموجودی زنده است، در ساختار درونی ذهن رشد می‌کند، می‌سازد و ویران می‌کند
طراحی می‌کند، جان می‌دهد
ابر جانوری است خود سازنده خود؛
در ذهن عمل می‌کند اما در دل جای دارد
آنچه به کارش بیاید را از هرکجا می‌گیرد ناخودآگاه را می‌تکاند از نو می‌بافد و در آراستگی جلوه می‌دهد.
خیال با جادوی درونی‌اش ذهن را به ناکجا می‌برد
ایده‌ها جان می‌گیرند
طراحی می‌شوند؛
طراحی تنفس است
خیال را زنده می‌کند
جان می‌دهد.»

خیال پاسخ مناسبی است برای ذهنی که بی‌نتیجه می‌بافد و پیش می‌رود و حضور طراحی در این میان چون نیرویی حیات بخش این بی‌نتیجه‌گی را ارزشمند می‌کند. خیال به عنوان اندامی سازنده و ویران کننده همانند گونه‌های دیگر حیات رشد می‌کند و طراحی در قامت سازوکاری پویا اندام‌های آن را جان می‌دهد. این پدیده عمیق‌تر از اشکال کاغذ و قلم در ما جاری است هیچ یک از ترجمه‌هایی چون Drawing" یا "sketching" جان مطلب را ادا نمی‌کند؛ چراکه عموماً تنها به پوسته ظاهری آن پرداخته‌اند درصورتی که جان این مطلب در اندیشهٔ ما به شکلی دیگر رقم خورده است. طراحی همچون نوعی شیوۀ تفکر از ذهن برمی‌خیزد و در ساختار خود فضایی برای گفت‌وگو می‌سازد محیطی ایجاد می‌کند که ذهن جست وجوگر را همراه کرده و در نقطه‌ای مشترک ریسمان‌های حافظهٔ جمعی را به هم پیوند می‌دهد.
طراحی و خیال پردازی پیوندی کهن در اعماق ذهن ما کاشته‌اند که در قالب شبکه ارتباطات ظریف با شناختمان از خود و پیرامون در تماس است برای ما ایرانیان ظرافت این پیوندها همواره ستودنی بوده است. آنچه در ذهن به جای مانده نمایانگر اندیشه نیاکان و تلاطم عمق این حرکت ظریف در ماست. مغز همچون جعبه سیاه این خوشایندی را در خود انباشته است؛ این لذت ظریف در نگاه به زندگی و تماشای پیرامون ما با بقایایی از ذهن ظریف نیاکان خود روبه روایم که در ما می‌جوشد و زیبایی را در تماشای ظریف پدیده‌ها جست وجو می‌کند. ذهن ما هنجارهای اخلاقی را در جامعه‌ای که موشکافانه آراستگی را می‌ستوده درونی کرده است تا آنجا که علی‌رغم تمامی تلاطم‌های بیرون و ویرانی‌های عصر معاصر ته‌مانده خوشایندی در ستایش لطافت دنیا هنوز در ما زنده است.