هنر سرامیک دارای مولفه‌های زبانی مشخصی برای خلق اثر و گفتگوی میان هنرمند و مخاطب به مثابه یک رسانه است که از آن جمله می‌توان به خصوصیت شکل‌پذیری اشاره نمود. گل رس به واسطه یک ویژگی منحصرب‌فرد، می‌تواند نیرویی بیش از نیروی تنش تسلیم خود را متحمل شود و به شکل‌پذیری خود برای خلق اثر هنری ادامه دهد. این ویژگی در فیزیک، «پلاستیسیته» نامگذاری شده است.
مشخصه‌ی پلاستیسیته، قابلیت تکرار اندازه‌گیری به روش‌های آزمایشگاهی را ندارد و تنها تجربه دستان یک هنرمند می‌تواند حداکثر نیروی وارد بر آن را در ذهن خود محاسبه کند اما شکل‌پذیری گل رس نامحدود نیست. زمانی که که فشار وارد بر آن بیش از استحکام نهایی‌اش باشد، منتهی به گسیختگی و فروپاشی خواهد شد.
شاید بتوان واژه شکل‌پذیری را مترادف با انعطاف‌پذیری دانست که ظرفیتی است در تمام موجودات برای بقا. یک توانایی ذاتی که به آن‌ها کمک می‌کند به واسطه انطباق، شرایط دشوار و مشکلات طبیعی را تحمل کنند و بحران ها را تاب بیاورند. اتخاذ رویکرد انعطاف‌پذیری، یکی از مهارت‌های تفکر در انسان است که منجر می‌شود افراد در معرض تنش‌های فردی، اجتماعی و اقتصادی، پیروزمندانه از این رویدادهای ناگوار بگذرند اما حد انعطاف‌پذیری در تمام گونه‌های طبیعی، تابعی از متغیرهای زمانی، مکانی و اجتماعی است و فراتر از آن، جای خود را به ناسازگاری و گسیختگی خواهد سپرد.