گالری اُ نخستين نمايش انفرادی پویان هاشمی طاری (م. ۱۳۵۹ تهران)‌ را با عنوان «ميدان» برگزار می‌کند.
در «میدان»، پویان هاشمی طاری، تعریفی دیگر از مناسبات خودش به معنای یک فرد و انسان به معنای یک کل را، در رابطه با محیط پیرامون، ارائه می‌دهد.
«میدان» متشکل است از چند اثر چاپی در ابعاد بزرگ، چند ویدئو و ویدئو اینستالیشن که در تلویزیون و مانیتور و دستگاه پروژکتور پخش می‌شوند. هنرمند با استفاده از تکنیک ویژه‌ای از چاپ تصاویری برگرفته از عکس‌های موجود و آرشیوی از چهار میدان شهری با اهمیت سیاسی و جغرافیایی ویژه‌ای را بازتولید کرده است، طوری که در نگاه نخست تصاویر، سیلوئت‌هایی به نظر می‌آیند که در آن‌ها مناسبات سیلوئت‌های رایج واژگون شده است، در واقع سایه‌ها سفید دیده می‌شوند و روشنی‌ها تیره، ساختمان‌ها و آنچه انسان به عرصه طبیعت اضافه کرده، سفید و آسمان تیره. بدین واسطه از شکل‌گیری جوامع انسانی در موقعیتی سیاسی می‌گوید و عرصه تاریخی میدان را مورد پرسشگری قرار می‌دهد.
با کنار هم قرار دادن تصاویر بعضا تاریخی از رژه نظامی گرفته تا تصویرهایی از دولتمردان و مونتاژ آن‌ها کنار تصاویری از خودش که گاهی رفتار تصاویر متقدم را تقلید می‌کند، سعی دارد رابطه بدن خودش را در بافت تاریخی و اجتماعی با محیط پیرامون کشف کند. مجددا در ویدئوهای دیگر همین تلاش در تضاد با سختی سنگ و نرمی خمیر پی‌گیری می‌شود و جایی دیگر، کاملا بدون واسطه به جستجوی ابعاد دیگری از این رابطه با لمس عضوی از بدنش می‌پردازد. تجربه شنیداری در دیدن این آثار بیشتر به سمت انتزاع و نویزهای ساخته شده می‌رود که خود لایه‌های دیگری از این اکتشاف را به بیننده ارائه می‌دهد.
عنصر دایره، یکی از پرتکرارترین عناصر در این آثار، تداعی‌کننده حفره، روزنه یا چاه به خوبی جلب توجه می‌کند، روزنه‌ای که شاید از آن، آن پیرامون را می‌بینیم، یا دایره‌ای که شاید، همان میدانی است که در آن می‌گردیم، یا حفره‌ای که مرتب از آن بیرون می‌آییم.
هنرمند با گردهم آوردن مواد و اندیشه‌هایی برای بازتعریف مختصات خودش در محیط پیرامونش، تلاشش در جهت تعریف دوباره این رابطه‌ را با مخاطب به اشتراک می‌گذارد.