شاید انگیزه اصلی این نمایشگاه زمانی در من ایجاد شد که در آستانه سی سالگی بودم. سی سالگی برایم بلوغ ذهن دگر شدگی از مرحله ای به مرحله دیگر رفتن و برایم تداعی داستان سیمرغ عطار را می کند. پرندگانی که تصمیم به یافتن سیمرغ که در قله کوه قاف زندگی میکند .میگیرند. پس از طی طریق و تحمل مرارت، تنها سی مرغ توفیق رسیدن به قله کوه را می یابند و آنجا عکس خود را در آب می بینند و در می یابند سیمرغ خود آنها هستند با خود می اندیشم این پرنده ها بعد از رسیدن به هدفشان باید هدف دیگری داشته باشند و به سمت قاف دیگری پرواز کنند اگر ساکن ،بمانند، تحلیل می روند و خورده میشوند.
کلمه مرغ پیشترها به طور خاص به مفهوم پرنده نر یا ماده بود اما امروزه بیشتر شاید تداعی مرغهای بسته بندی شده در فروشگاههای مواد غذایی را میکند پرنده ای بی بال و پر و بدون سر که توانایی پرواز و رسیدن به هدفی را ندارد میز شام سیمرغ سی مرغ ایستاده در بشقابهای برنزی، بزک شده و رنگارنگ همانند مدلهایی در سالن مد هستند که تزئینات خود را به نمایش گذاشته اند.
تحت تاثیر کلمه ی سیمرغ بودم که یک روز مرغی درسته را برای پخت غذا خریداری کردم مشغول پاک کردن و خرد کردن آن بودم که خود را بی تفاوت و ظالمانه در حال سلاخی کردن دیدم. در حالی که به دنبال دلیل این حس بودم تصویر خودم را در لباس سفید عروس در مراسمی آیینی دیدم که در آن نمایش قربانی کردن سیمرغ برای تغییر و گذر به مرحله ای جدید از زندگی ام سی سالگی) در آن اجرا می شد.