رضا لواسانی در این اثر با عنوان «نفخ صور» که از جنس پاپیه ماشه (خمیر کاغذ) ساخته شده، ارجاعاتی خارجی از حوزه فرهنگ کهن، ادیان و نیز موسیقی را به حجم خود افزوده است. بر این اساس، هنرمند اثر خود را از یک حجم صرفاً دکوراتیو، به اثری حامل معنا و تأویل‌پذیر تبدیل کرده است. در این اثر «صور» یا شیپور بزرگی را می‌بینم که بلبلی کوچک کنار آن نشسته است. عناصر تصویری، تماماً از نوایی نشنیده و آوایی که شاید در شرف شنیده شدن باشد، حکایت دارد. به گفته هنرمند در توصیف این اثر: «بلبل پرنده‌ای بداهه‌خوان است و هیچگاه خواندنش یک مدل نیست و هر بار به شکلی متفاوت از قبل آواز سر می‌دهد. مجسمه نفخ صور هم برگرفته از یک غزل است. می‌توان این طور نتیجه گرفت که انتخاب عناوین و کلمات در غزل نیز به‌جا و مناسب صورت می‌گیرد»[۱].

علاوه بر اشاره مذکور، می‌دانیم که تقریباً تمام ادیان الهی به مسئله «رستاخیز» باور دارند؛ و یکی از نشانه‌های رستاخیز، دمیدن در شیپور عظیمی است که در قرآن با نام «نفخ صور» از آن یاد شده و در رساله اول «عهد جدید» و  نیز «انجیل برنابا» به آن اشاره شده است. در روایات اسلامی، اسرافیل را مأمور دمیدن در نفخ صور دانسته‌اند. بر اساس این روایات، دمیدن در نفخ صور، ندای آسمانی عظیمی است که در زمان رستاخیز یا قیامت، همه آسمان‌ها و زمین را پر می‌کند و موجودات عالم را می‌میراند. همچین با ندای دوم نفخ صور، مردگان دوباره زنده می‌شوند و رستاخیز به پا می‌شود.

[۱] . به نقل از مصاحبه هنرمند با خبرگزاری مهر؛ جای تفکر ایرانی در هنرهای تجسمی خالی است؛ چهارشنبه، ۲۰ مهر ۱۳۹۰.