پرتره‌های ویشکایی با وجود پرداخت کم نسبت به جزییات در تصویر، و مهم‌تر از شباهت‌سازی به چهره اصلی، اثری خلاقانه، چشم‌نواز و بیانگر مهارت او در بازنمایی چهره افراد با رنگ‌گذاری‌‌‌های جسورانه است. آثار او پلی میان نقاشی کلاسیک و مدرنیسم است و لایه‌های ضخیم و لکه‌ای رنگ که متأثر از آثار نقاشان پست‌امپرسیونیست است، از مهم‌ترین خصوصیات آثار ویشکایی به‌شمار می‌آید.

بخش دیگر جاذبه خاص پرتره‌های او به تأثیر نافذ آن‌ها مربوط است. به همین دلیل، سبک و روش ویشکایی در این گروه از نقاشی‌های رنگ‌روغن به بلوغ کامل رسیده، آن چنان که ویژگی‌های اغراق‌آمیز رنگ و ضربه‌قلم‌های ضخیم و بی‌پروایش در آستانه تثبیت مدرنیسم ایرانی است. شکوهی که در آثار او همچون اثر حاضر مشاهده می‌شود، حاصل تجربه‌گرایی هنرمند و کار با قلمی غیرکلاسیک، تاش‌های رنگی غلیظ و پهن است که به بیانی شخصی و منحصربه‌فرد نزدیک شده است.

در اثر حاضر، پرتره زن ترجمان احوال و شخصیت اوست و آسان‌تر از کارهای گذشته هنرمند طراحی و اجرا شده است. ویشکایی آگاهانه تحت تأثیر فوویسم، با جسارتی خاص رنگ‌های نورگرفته را بر سطح بوم آورده، نیرویی شگفت‌انگیز را به مخاطب منتقل می‌کند.

با نگاهی به جریانات هنری دهه چهل، مهدی ویشکایی را باید یکی از هنرمندانی دانست که به عنوان شخصیت اصلی و کلیدی نقاشی‌های پرتره و طبیعت‌ بیجان شناخته می‌شود و اثر حاضر نمونه‌ای تکامل‌یافته و شاخص از کارنامه هنری او به حساب می‌آید.