هوشنگ سیحون معمار، طراح، نقاش و مجسمه‌ساز در سال 1299 در تهران متولد شد. او ملقب به پدر معماری مدرن ایران است. 

سیحون در خانواده‌ای اهل هنر رشد یافت و پدربزرگش میرزاعبدالله فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی ایران به شمار می‌آید. سیحون از رشته‌ی معماری از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و به دعوت آندره گدار، رئیس وقت اداره باستان‌شناسی ایران، برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد. او مدرک دکترای خود را در 25 سالگی از دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس، بوزار، دریافت کرد و به ایران بازگشت. او به ساختن بنای یادبود برای مشاهیر ایران پرداخت. آرامگاه خیام، فردوسی، نادرشاه افشار، کمال‌الملک و ابوعلی سینا از جمله آثار اوست.

سیحون علاوه بر معماری، به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت و شش سال رئیس دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. او در این مدت سه رشته‌ی موسیقی، تأتر و شهرسازی را راه‌اندازی کرد. او همزمان به طراحی و نقاشی نیز می‌پرداخت. او نمایشگاه‌های بسیاری در داخل و خارج از ایران برگزار کرده است. نمایشگاه طرح‌های نمدی ماهی‌ها در سال 1356نمایشگاهی از مجموعه‌ای از آثار نمدی اوست.

در آثار طراحی و نقاشی او تاثیر معماری مشهود است. او در مجموعه‌ی طراحی‌ از کلیساها و بناهای تاریخی ایتالیا عمدتا بر ساختار و فضای معماری متمرکز شده و در طرح‌هایش از روستاهای ایران، به ویژه پیوند طبیعت و معماری را مورد توجه قرار داده است. سیحون در این طرح‌ها با انتخاب و تلفیق زوایای دید مختلف و به کارگیری خطوط روان و هاشورزنی سنجیده، معمولاً از مرز بازنمایی صرف فراترر رفته است.

مشهورترین آثار او، طراحی‌های نیمه‌انتزاعی‌اش، معروف به کلاف‌ها هستند. این آثار در نمایشگاهی در آمریکا در کنار کار پیکاسو دالی به نمایش درآمده‌اند. سیحون از اوایل دهه‌ی 60 تا پایان عمرش، در ونکوور کانادا اقامت داشت و در سال 1393 همان‌جا درگذشت.