دغدغه‌مندی و اندیشه‌ورزی از مهمترین خصوصیات آثار علیرضا اسپهبد به شمار می‌روند که تصویری از اضطراب انسان معاصر را به نمایش می‌گذارند. مضامین اجتماعی و هراس‌های زندگی روزمره در آثار او به گونه‌ای جلوه‌گر می‌شوند که مرز میان خیال، وهم و واقعیت را در هم شکسته و با رویکردی اگزیستانسیالیستی ذهن مخاطب را درگیر معماهایی تصویری می‌سازند که در تار و پود زندگی انسان معاصر نهفته است. اسپهبد یک نقاش فرمالیست نیست، تمام دوره‌های کاری او در زمینه نقاشی فیگوراتیو شکل گرفته و چنان‌که خود وی اذعان می‌دارد، نسبت به فرم نقاشی بی‌تفاوت و خنثی نیست و مهارتش را در نمایش توانمندی صرف هدر نمی‌دهد. او نسبت به اندیشه‌ورزی متعهد است و از نقاشی تزیینی فاصله می‌گیرد. آلام و رنج‌های بشری از مهمترین دغدغه‌های وی به شمار می‌روند. ترکیب‌بندی آثار او معمولاً پرتحرک است و بیننده بر نقطه‌ای خاص از تابلو متمرکز نمی‌شود، بلکه در کل اثر گردش می‌کند. اسپهبد را می‌توان نقاشی مستقل به شمار آورد که دغدغه انسان و آزادی را در آثارش منعکس ساخته است. مطالعه و شناخت آثار او بدون تحلیل بعد تاریخی و اجتماعی زمانه‌اش امکان پذیر نیست.

اثر حاضر که میان نقاشی و طراحی در نوسان است، نوعی طراحی معاصر محسوب می‌شود که در آن خطوط، فرم‌ها و رنگ‌ها به هم تبدیل شده و استحاله‌های فرمی شکل می‌گیرند که مجموعه‌ای از مضامین آشنا را مجسم می‌کنند. طراحی اکسپرسیو فیگورها با خطوط کناره‌نمایی که در سفیدی زمینه محو می‌شوند، بی‌آن‌که مستقیماً و به وضوح با زمینه ارتباط بیابند، در کنار دیگر فرم‌ها قرار گرفته و فضایی سرشار از استعاره‌های تصویری را در برابر چشم مخاطب به نمایش می‌گذارند. رنگ آبی در بخش‌های مختلف اثر با فرم ارتباط معنایی یافته و با قایق، ماهی، دریا و در قدیمی خانه پیوندی برقرار می‌سازد که با عنوان اثر، یعنی «تشنگی» معنای آن کامل می‌شود. لکه‌رنگ‌ها در زمینه در سطوح هندسی مسطح ظاهر شده و در فیگورها با حالتی بسیار رقیق‌تر و پرداختی ظریف اجرا شده‌اند. عنوان اثر ذهن مخاطب را برای درک مفهوم آب آماده می‌کند و وقتی با اثر مواجه می‌شود، این مفهوم را در کنایه‌ها و استعاره‌های تصویری باز می‌یابد که همگی در ارتباط با فیگور میانی تصویر معنایی تازه می‌یابند. لکه آبی روشن سمت راست بالای کادر که به صورت مستطیل عمودی اجرا شده، با لکه آبی پایین کادر که به صورت افقی اجرا شده، آبی آسمان و آبی دریا را تداعی می‌کنند و در عین هماهنگی نوعی تضاد را نیز به نمایش می‌گذارند. این کنتراست در نحوه اجرای اثر نیز رخ می‌نماید. سطوح تخت، خطوط کناره‌نمایی که آزادانه طراحی شده‌اند و پرداخت‌های ظریفی که در برخی جزییات دیده می‌شوند کلیت اثر را در تضاد و تباین در عین هارمونی غوطه‌ور می‌سازند. همچنین تونالیته‌های قهوه‌ای و خاکی در تضاد با رنگ آبی، فضای نقاشی را از سردی خارج کرده و بر پویایی آن افزوده است.