احمد رفیع از سال 1365 در آلمان زندگی می‌کند. او از میان گالری‌های ایرانی با گالری طراحان آزاد همکاری داشته است. سبک نقاشی احمد رفیع بازنمایانه است. آثار او اگرچه با دقت زیاد بر بازنمایی رئالیستی متمرکز است، اما بیان تازه و موفقی از نقاشی رئالیستی محسوب می‌شود. نقاشی او آشکارا مبتنی بر نیاز انتقادی به بازتاب خود است. نقاشی برای او نوعی بیانگری درباره خود هنر نقاشی است.

 پیتر فورستر، مورخ هنر و کیوریتور موزه‌ی ویسبادن درباره‌ی آثار رفیع می‌نویسد: «او با تلاش مداوم و هوشمندانه در نقاشی موفق شده است در ژانر هایپررئالیسم دریچه‌های تازه‌ای بگشاید. نقاشی او آشکارا مبتنی بر میلی برای بازتاب خود و درکی تازه در دنیای هنر است. بوم نقاشی که خود همیشه حمل‌کننده‌ی سوژه است در این مجموعه تبدیل به سوژه‌ی نقاشی شده است. نشان‌دادن سایه‌ها، نورها و حرکت پارچه روی بوم و به تصویرکشیدن چارچوب که استادانه نقاشی شده، این تصویر را تبدیل به چالشی بین واقعیت و خیال می‌سازد. بازی نور و سایه به تصویر حسی از فضا می‌دهد که به عمق می‌رود. در نقاشی هایپررئالیستی سعی می‌شود بیننده را با روش‌های نقاشی طبیعت‌گرایانه، فریب دهند و به او وانمود کنند که اشیا واقعی هستند. رفیع اجازه می‌دهد این اتفاق در مقابل سوژه‌ی خود نقاشی که یک بوم است رخ دهد و در فضای نامرئی پدیدار شود. فضایی که توسط خود بوم پوشیده شده است.»