معنا را می‌توان در سطح کردار اجتماعی تبیین کرد.
کنش‌های انسانی معنادار است.
انسان‌های اطراف ما همه با یک سرعت، به یکسو و به سمت یک هدف نمی‌روند و ما به یقین با همه آنها همسو نخواهیم بود.
با کسانی همسوییم با دیگری مخالف، دوستی می‌کنیم یا دشمن می‌شویم؛ و این معناهای تولید شده هر روز به سوی ما برمی‌گردد و انسان و الگوهایش را بازتعریف می‌کنند و همچنان در حال تغییر و تاثیرگذاری بر تولیدکنندگان خود است.
اما از میان قالب آن انسان مدنی و اجتماعیِ غرق در رابطه‌ها و رفت و آمدها و داد و ستدها
می‌توان خود شد و خود را دریافت.