کووید ۱۹ فقط یک بیماری نبود بلکه یک ضایعه بزرگ جهانی بود که مسیر و روال زندگی را تغییر داد و مانعی در مقابل بسیاری از فعالیت‌های روزمره‌ی بشر شد. در پی این همه‌گیری فضای مجازی نقش مهم‌تر و اساسی‌تری پیدا کرد و به ‌تدریج تنها ابزار حفظ رابطه‌ها و انتقال مفاهیم شد.

در نتیجهی قرنطینه‌های خانگی، فضای شهرها، بدون ازدحام نمایان‌تر شدند. سرعت در ساخت ‌وسازهای بی‌رویه با نادیده انگاشتن دامنه‌ی طبیعت و چشم‌اندازهای طبیعی، مناظر خشک و بی‌روحی را در پیرامون ما شکل داد، و اثرات زیست‌محیطی، روانی و اجتماعی پیچیده و غیرقابل‌پیش‌بینی را در شهرها به جا گذاشت.

تمام آثار این نمایش، از اسفندماه ۱۳۹۸، هم زمان با آغاز این قرنطینه جهانی با توجهی آگاهانه‌تر و عمیق‌تر به حجم انبوه و درهم ‌و برهم ساختمان‌های شهر تهران، تا اکنون، طراحی و بافته شدند.

تقدیم به آن‌هایی که ماندند و آن‌هایی که رفتند.

با سپاس از خانم بیتا فیاضی و خانم شکوفه خرم‌رودی که در ساخت حجم “قلب” یاریم کردند.

– افسانه مدیرامانی