مسعود عربشاهی (۱۳۹۸-۱۳۱۴) را می‌توان یکی از مهم‌ترین نقاشانی دانست که با گرایشی هوشمندانه عناصری تزئینی بومی را وارد کارش کرد. او از عوامل تزئینی سقاخانه در راستای پی‌ریزی نقاشی بهره جست ، امری که خیلی‌ها خلاف آن حرکت کردند. عربشاهی در به کارگیری عناصرش به‌شدت از یافته‌های غرب بهره می‌گیرد اما در لحن و هارمونی ، لایه‌های دقیق از عناصری آشنا در ساخته‌های سنتی - بومی را در پیکره کار همراه می‌کند. این عناصر متشکل شده از رنگ‌هایی از قبیل فیروزه‌ای - طلایی و ترکیب آن‌ها با سیاه اشکال ظریف هندسی که یادآور اسطرلاب‌ها و دفتر و کتاب‌های دعا هستند و گاه حتی حاشیه‌نویسی کتاب‌های قدیمی و این‌گونه پردازش‌ها به آثارش یک لایه آشنایی با مواد و مصالح بومی و سنتی را اضافه کرده و در کل می‌توان گفت مسعود عربشاهی بهر‌ه‌گیری بسیار هوشمندانه‌ای از جریان سقاخانه در آثارش داشته و از هرگونه افراط و تفریط در راستای امر هنری و بیان شخصی پرهیز نموده است.