تجربه‌ی فمنیستی در هنر لزوما نه در محتوا که اتفاقا در فرم رخ‌داده، مرور و بررسی پنجاه سال اخیر در هنر نشان می‌دهد جنبش‌های هنری معاصر هر چند با اتیکت‌های مردانه آغاز شده ولی اصل تحول و تکوین از نقطه‌ای کلید می‌خورد که ابدا نسبتی با دنیای مردانه ندارد. نقاشی کنشی آمریکا نه با جکسون پولاک که با جانت سابل شکل می‌گیرد یا مجسمه‌سازی معاصر اروپا نه با رویکرد مردانه‌ی گرومبلی یا فلانیگن با تحول نگرشی لوییز بورژوا به ماده و متریال تا این حد استحاله شده‌است. در جغرافیای ایرانی نیز چنین واقعیتی پنهان مانده‌ای وجود دارد، منیر فرمانفرما، لیلی متین دفتری یا بهجت صدر و در نسل‌های بعد بیتا فیاضی یا طلا مدنی و نرگس هاشمی و.... تحولاتی را به اتمسفر هنری ، پیشنهاد کرده‌اند که به هیچ روی توسط مردان ساخته و پرداخته نشده است. این نمایش کوشیده تغییر نگاه زنان در یک برهه‌ی تاریخی خاص را رودرروی شما قرار دهد؛ ادعایی نه و نه کمتر از این .