حمیدرضا رحیمی‌نژاد در کارهای جدیدش از مرزهای معمول و مرسوم خوشنویسی سنتی ایرانی عبور کرده و به آفاق جدیدی دست پیدا کرده که حاصل کار مداوم و هوشمندانه و ناگزیر هنرمندی است که به دستاوردهای دورانش اکتفا نمی‌کند و چالش اصلی خود را در راه پشت سر گذاشتن آن‌چه به دست آورده، و آن‌چه که هنوز به دست نیامده، صرف می‌کند.
انتخاب رحیمی نژاد راه محتومی است که نقاشیخط معاصر  ایران از همان نقطه‌ی آغاز با آن مواجه بود؛ این‌که مدول‌های ثابت و مقدس را تا چه حد اجازه دارد بتاباند و خلاصه کند، و بند ناف و پیوند هویتی و شکل در خاطر ثبت شده شان را تا کجا می‌شود کمرنگ کرد….
سال‌های درازی است که شاهد رشد و تکامل مرحله به مرحله‌ی حمید رحیمی‌نژاد از یک خوشنویس ماهر و چیره‌دست سنتی، به سوی یک هنرمند نقاش آزاد و رهای انتزاعی بوده‌ام و آثار اخیرش را نشانه‌ی توفیقی قابل پیش‌بینی در این راهِ به ظاهر ساده و در باطن بسیار پیچیده می‌بینم.

آیدین آغداشلو