خود نگارگری نتیجه‌ی بیست سال مطالعه‌ی تصویری بر روی نقاشی ایرانی (نگارگری) است.

معماری و ساختار هندسی، نمادهای تصویری و ادبی و فلسفه‌ی نهفته در شکل گیری نگاره‌های ایرانی، با نگاهی ازلی-ابدی به هستی، نور منتشر در فضا بدون هیچ منبع ثابت و فیگور هایی با کمترین تمایزات جنسی در ساختار، مهمترین مشوقِ تمامی این سال‌ها برای شناخت هر چه بیشتر "میراث تصویری" و استفاده از آن در روند خلقِ آثار این مجموعه بوده است.

مجموعه‌ی پیش رو، از میان بیش از 70 اثر تصویری خلق شده بین سالهای 1380 تا 1400 شمسی، انتخاب شده است. بدون شک در طول این مسیر تغییراتی ساختاری و یا تکنیکی در نوع بیان تصویری آثار به وجود آمده است. تلاش برای ارائه‌ی چنین آثاری تاکید بر اهمیت شناخت هویت بصری پر مایه‌ای است که در جهان هنر معاصر، با مدیاهایی گسترده، نادیده گرفته شده اند.

جضور پرتره در یازده اثر نهایی این مجموعه، استفاده از نگاره‌هایی با داستان‌های مشخص و تاکید در ایجاد فضایی دیالکتیک بین این نگاره‌ها و پرتره‌ها، آخرین ماحصلِ این پژوهش تصویری است . مجموعه آثاری که بی‌شک آخرین دوره از این خوانشِ مداوم، نخواهند بود.

موسیقی این مجموعه توسط حامد ملک، برای یازده نقاشی نهایی ساخته شده است.

الهام شیروی – پاییز 1400