شاید مرگی آن‌طور که می‌شناسیم در کار نباشد، فقط اسنادی دست به دست شوند.

"دان دلیلو، برفک"

تن‌ها؛ بی‌واسطه و خارج شده از پوسته جنسیت و نقش‌های معمول و مرسوم اجتماعی با ما چه می‌گویند؟ امروزه به خوبی می‌دانیم که تن میدان نبرد تمام عیار مردمان است.

«ما در تئاتری جهانی زندگی می‌کنیم که همه چیز در نهایت یکسره به تن وابسته است.»

تعلیق مهمترین خصوصیت، تن در وضعیت اکنون خود است. جای که هر کسی در تلاش برای انکار جنسیت، انکار نقش‌های مرسوم و انکار کارکردهای معمول خود است و همین مقدار که هر روز به میدان اجتماع می‌رود و زنده باز می‌گردد، در وضعیت خود قهرمانی است.

نگاه فراجنسیتی موجود در این آثار و دوری جستن از راه‌های کلیشه‌ای و سطحی نسبت به ارائه مفاهیم انسانی، تلاشی است برای ترسیم وضعیتی که انسان در آن قرار دارد.

این آثار با بیانی نمادین، از رنج‌ها حرف می‌زنند که از قرار تن زیر بار برچسب‌ها بدان دچار است.

بدن‌های بی‌تناسب، چهره‌های مخدوش و ارتباطاتی ناهمگون که هر کدام در قاب خود و قصه خود قهرمان‌های بی‌زبان و بی‌سرزمین و بی‌مردمان ما هستند.

آن‌ها به انکار مرگ به مثابه راه حلی برای گذار به زندگی نگاه می‌کنند، زندگی که کم از مرگ نیست.