زیرزمین دسـتان آثـار اخیر سـامـان خسـروی (م. )۱۳۶۶بـا عـنوان «سـخت‌تـر از سـنگ، نـرم‌تـر از شـن» را از جـمعه ۳آذر مـاه ۱۴۰۲بـه نـمایش می‌گـذارد. این نـمایش تـا جـمعه ۲۴آذر بـرقـرار خـواهـد بـود. این دومین همکاری خسـروی بـا گـالـری دسـتان پس از نمایش «ژن‌های مشترک» در اتاق برق (پروژه‌های بیرون از دستان، بهمن ) ۱۳۹۶ است.سـازه‌هـای خسـروی از کیفیتی دوگـانـه بـرخـوردار هسـتند: از طـرفی بـه سـاخـتارهـای ارگـانیک می‌مـانـند و از طـرف دیگر خـواصی هـندسی/صنعتی دارنـد. این سـازه‌هـا متشکل از قـطعات دسـتسـاز و حـاضـر آمـاده هسـتند. مجـموعـه‌ی حـاضـر طی چـهار سـال اخیر شکل گـرفـته اسـت. در رونـد تـولید مجـموعـه، ابـتدا مـاکت‌هـایی در مقیاس کوچک‌تـر و سـپس نـسخه‌هـای اصلی درمقیاس فعلی تـولید شـده اسـت. الـبته از نـظر خسـروی، رونـد کار می‌تـوانـد هیچوقـت بـه سـرانـجام نـرسـد و نمیتـوان نـقطه‌ی پـایانی بـرای مجـموعـه در نـظر گـرفـت. از این رو، هـر اثـر مـانـند مـوجـودی خـودرو ظـاهـر میشـود که هـمواره در حـال تکامـل است.از مـنظر مـفهومی، آثـار بیانـگر نـوعی تـناقـض تـصویری اسـت؛ تـصویری که بـه گـفته هـنرمـند هـرچـند از دور مسـتحکم می‌نـماید،از نـزدیک لـغزنـده و رو بـه فـروپـاشی اسـت. فـضای نـمایش بـرای خسـروی بـه مـانـند صـحنه‌ی تیاتـر اسـت: صـحنه‌ای چیده شـده شـامـل طـراحی نـور و امکان تـعامـل بـا بیننده. این صـحنه در نـظر خسـروی ازلی-ابـدی اسـت و الـبته «صـحنه عـوض می‌شـود ولی اجـزایش نـه.» هـر کار مکمل کار دیگر اسـت که خسـروی آن را بـه رونـد مـلودی در سـاخـتار یک قـطعه مـوسیقایی تشـبیه می‌کند، و نـه سـاخـتار هـارمـونیک آن. او ضـمن تشـبیه رونـد کار بـه یک ریتم تکراری و مـلال‌آور، پـرداخـت و چیدمـان فعلی را «تلاشی عبث» می‌خواند به امید اینکه شاید «در جایی ریتم به هم بریزد» و از چرخه‌ی تکرار خارج شویم.