نامه ها مجموعه نامه ها از درونی ترین دوره های کاری آزاده رزاق دوست به شمار می آید چرا که رابطه ای تنگاتنگ با زندگی و روابط احساسی او دارد. این مجموعه نوشته هایی است از خشم و گلایه های او از زنانگی، و حرفها و شکوه هایی که روند کودکی او تا بزرگسالی اش را به تصویر می کشد؛ همچون ورق های دفتر خاطرات که خطاب به هیچ کس نیستند.

خشم، عشق و خاطره که هر یک از منابع الهام این هنرمند به شمار می روند این بار همزمان در شکل گیری این مجموعه نقشی موثر ایفا کرده اند. رزاق دوست در این مجموعه تجربه ای کاملا بی واسطه با بوم و رنگ داشته و بیش از پیش به اصالت نقاشی به عنوان یک رسانه پرداخته است. آثار زخم و خون و نوشته هایی که گویی سطح بوم را بخیه زده اند، فشار و خراش مداد و اثر دست‌‌‌ها و پاره گی رنگ ها، همه و همه، در آثار به نمایش در آمده معنای دوباره زندگی را بیش از پیش نمایان کرده وهر چه بیشتر بیننده را به نقاشی و بیان عاطفی رنگ ها نزدیک می کند. فضای دلهره آور و بی ثبات در این آثار، بویژه در نقاشی های قرمزرنگ با نشانه هایی چون گل و درخت که گویی بر صفحه کاغذ یا تخته سیاه نقش بسته اند، نگاهی مفهومی تر به دغدغه ها و خاطرات پر تنش به یاد مانده از مفاهیم ساده زندگی دارد و توصیف گر خاطرات بچه مدرسه ای آن زمان است. عناوین همه مجموعه آثار این نقاش چون سرخ بیمار و گل های بدی، و با عناوین آثار متعلق به هر مجموعه که همه بر اساس اشعار شاعران مورد علاقه او انتخاب می شوند، علاوه بر این که نمایانگر علاقه بسیار زیاد این هنرمند به شعر هستند و منابع الهام او را نمایان می سازند، رابطه ای تنگاتنگ نیز با دغدغه های اصلی او چون ضرورت وجودی هنر دارند که هنگام بدی و درد، جانی دوباره به او می بخشند. عناوین آثار به نمایش در آمده از مجموعه نامه ها همه تمثیلی از جنگ، خون و زندگی است و بیانگر خاطراتی نه چندان شیرین و زیبا بلکه پر تنش و اضطراب از کودکی سپری شده در دوران جنگ دورانی که اضطراب در مشق ها موج می زد.

نوشته در این کارها نه برداشتی زیبایی شناسانه به مفهوم و شکل کالیگرافیک، و نه به دوش کشیدن بار هویت ایرانی و فارسي زبانی است، بلکه ادامه روند کاری این هنرمند است که در مجموعه نامه ها بیش از پیش خودنمایی می کند. گویی همه آن چیزی است که می خواهد بگوید، به موجب تنگنایی که در ارتباط با اجتماع و زمانه اش به آن گرفتار آمده است؛ همه در شکل کلمه های مخدوش و پوشیده شده و حروف بریده و پراکنده خود می نمایاند. آغاز مجموعه نامه ها به سال ۱۳۸۸ باز می گردد وروند خلق آن همچنان ادامه دارد.