پوئی‌تیک - نمایشگاه ها

تهران، خیابان مطهری، خیابان لارستان، خیابان عبده، پلاک ۷
26 آذر - 13 دی 1400
الهام اعتمادی در مجموعه‌ی «پوئیتیك» تصاویر را از آرشیو ذهنش بیرون کشیده، آن‌ها را با بازی و رويا درهم می‌آمیزد و درون كادر نقاشی کنار هم قرار می‌دهد، مفهوم بازی در تمام آثار اعتمادی از اهمیت زیادی برخوردار است. او با رفتاری بازیگوشانه که همزمان آگاهانه است، در قسمت‌هایی از اثر لایه‌های اولیه را به همان شكل حفظ کرده است، لايه‌هایی كه ارتباط میان فرم اولیه و نهایی را بر ما آشكار می‌كنند. پنهان نکردن این لایه‌های اولیه حسی از ناتمامی به اثر می‌بخشد و چشمه‌هایی از فرایند نقاشی را به بیننده می‌نماید. او با فرم‌های هندسی، خطوط طراحی، فیگورهای انسانی و حیوانی ساختار ترکیب بندی‌هایش را شکل می‌دهد و در نقاشی‌هایش فضایی برای گم‌شدن و كندوكاو می‌سازد. او با توجه به انرژی‌های فضا و حالاتی بیانگرایانه به نمایش فرم‌هایی آشنا می‌پردازد که تداعی کننده‌ی خاطرات و حس‌هایی برای مخاطب است و محتوای عاطفی قدرتمندی می‌سازند. نقاشی‌های فیگوراتیو او فضایی پرانرژی دارند و نامشخص بودن محدوده‌ی عناصر، باعث پویایی بیشتر آنها می‌شود، رنگ‌های روشن، تند و زنده‌ای كه بیننده را به كشف و جستجو در اثر ترغیب و چشم او را در نقاشی به حرکت وا می‌دارد، رهایی موجود در ترکیب‌بندی آثار بی‌نظمی در عین نظم را نمایش می‌دهد و می‌توان فرایند طی شده در نقاشی را از ذهن هنرمند تا لحظه آخر در اثر جستجو كرد.
شكلها و رنگ‌هایی اغراق شده كه همراه نوسان‌های فرمی اضطراب‌های زندگی امروز انسان را به نمایش می‌گذارند و با كمك عناصر متناقض و چندوجهی به تاویل متفاوتی از آن‌ها دامن می‌زند. نقاشی‌ها در مسیر شكل‌گیری به تدریج تغییر می‌کنند. گاهی مرز میان فرم‌ها درهم تنیده می‌شود و گاهی با مرزی مشخص و واضح مواجهه هستیم و این فضای لغزنده‌ی میان انتزاع و فیگور به كليت اثر هاله‌ای از ابهام می‌بخشد. اتفاق، یکی از عناصر اصلی در شیوه کاری الهام اعتمادی است، اما او این اتفاق‌ها را درون كادر نقاشی کنترل می‌کند و به همین دلیل در این آثار به هيچ وجه با اتفاق محض روبرو نیستیم، نقش اتفاق و تلاش اعتمادی برای کنترل کردن و نكردن آنها در آثارش بسیار پر‌رنگ است و بیننده درگیر ارتباط میان سوژه‌ها درون نقاشی‌ها می‌شود و به مرور موضوع را فراموش می‌کند، موضوعی که عموما از تركیب فانتزی‌های ذهنی، روزمرگی و خاطرات هنرمند سخن می‌گويد. هدف اعتمادی در آثارش كنترلگری بر مخاطبان نیست، بلکه رسیدن به لذتی است که بیننده با بازی دستکاری تصاویر و رنگ‌های وسیع و شفاف با او همراه شود و قادر باشد پرسشگرایانه مفاهیم را در تخیل خود بازسازی كند. واژه‌ی پوئیتیك (Poiétique) در فرانسه مشابه واژه‌ی پوئسیس در انگلیسی ریشه در یونانی باستان دارد و به معنای لحظه‌ی خلق و مشابه آنچه است كه درشعر رخ می‌دهد. پوئیتیك مفهومی است که به معنای وسیع كلمه، به انواع آفرینش‌های هنری اشاره دارد، به معنای ساختن و كنشي كه منجر به تغيير شكل می‌شود، در لحظه‌ای که شامل شادی و یا به اوج رسیدن است چیزی تبدیل به چیز دیگر می شود.