تازیان بر پشتش می‌زند "سوار"
و چرا, افسار را در دست گرفته و فرمانِ توقف را حکم می‌کند.
نریان پر است از انرژی و ملتهب از حرارت پرواز
اما فرمان
توقف
توقف
توقف
و توقف است.
حس مکرر تازیانه بر گُرده
یال‌ها پریشان
چشم‌ها گشاد و قرمز
رگ در گردن گردن‌کشی می‌کند
صدای نفس‌هایش از چاهِ سینه پژواک می‌کند
نفسش می‌سوزاند و بیرون می‌جهد از سوراخِ بی‌حد گشاد شده بینیی نریان.
او پر از انرژی، پر از سوال، پراز ابهام، تعجب و حتی دلگیر است
هنوز متوقف است تازیان‌ها عضلات ذهنش را ناخن می‌کشند.
تازیانه
تازیانه
توقف
توقف
توقف
تازیانه
تازیانه
تازیانه
توقف
توقف
توقف
تازیانه
تازیانه
تازیانه
تازیانه‌ها
در آستانه
در آستانه انفجار است
جرقه که نه صاعقه می‌زنند برتنش و افسارِ در دست سوار و او همچنان حکم بر توقف دارد.
نریان سم بر زمین می‌کوبد
سم بر می‌کوبد
سم می‌کوبد
می‌کوبد
کوبد
کوب
کوب
کو
ک
ک
ک
ک
ک
ک
ک
یال به پرواز در می‌آورد
یال به پرواز در
یال به پرواز
به پرواز
پرواز
پر
پر
شور
شور
شور
شور در تک‌تک یاخته‌های نریان سیلان می‌یابد
شیهه
شییههه
شیهه
شیهه
شییه
شییییییهه
شیییههه
ششششییییه
شیهههه
او شیهه کشید
او صدای شیهه
او نعره است
شیهه فریاد فرو خفته ایست که قرار بود چارنعل بتازاندش
اما او را آتش زد
سوزاند.
خاطرات سوخته گاه یورتمه و گاه چهار نعل میرود صاعقه می‌شود
انرژی میشود جان می‌شود شیهه می‌شود و نریان دوباره از خاکستر برمی‌خیزد و دوباره نور و انرژی
نور
نور
انرژی
انرژی
انرژی
انرژی