نمایش گروهی «نااندام» آثاری را گرد هم‌آورده است که مخاطب را با پیکرها و موجوداتی مواجه می‌کند که یا نارسیده‌اند یا منهدم شده‌اند جنین‌های سرنگون شده یا جسدهای رها شده و متلاشی شده، سرنوشتی مشترک دارند: آن‌ها در زندگی نیستند. این آثار هنری، تنها سرگذشت این موجودات نیستند بلکه به نوعی سرگذشت موجودات نقاشی شده هستند؛ موجوداتی که انسجام طبیعی یک بدن رنسانسی را با تناسبات و سایه پردازی‌ها تصویر نمی‌کنند و زشتی را به بیننده یادآوری می‌کنند اما بیننده حق دارد بپرسد چرا این زشتی‌ها را می‌بیند؟

برای پاسخ به این پرسش هر هنرمندی در کارهایش توضیحی ارائه می‌کند در آثار یک هنرمند این شومی تولد و زندگی بر است که جز کابوس نمی‌تواند باشد؛ کابوس‌هایی که با از بین رفتن تناسب‌ها همراه‌اند. هنرمندی دیگر حاکمیت‌ها و خشونت‌ها را مورد اشاره قرار می‌دهد. حتی هنرمندی هست که این شیاطین دلهره‌آور ناموزون را نه در جهان، بلکه در اجبار محدوده دوبعدی نقاشی می‌داند. این نمایشگاه اشاره‌ای به موجوداتی است که بیش از چند دهه در درون تصاویر به سر برده‌اند اما تا کنون فرصت کنار هم قرار گرفتن و مقایسه آن‌ها وجود نداشته است.