ما نقاش‌ها کجای پهنای خاک عقیق این جهان ایستاده‌ایم؟ چه قدر تیررس مکث ساعت سیبل قرار گرفته‌ایم؟

ما به چه بهانه‌ای تاثیر گذاریم و شعله‌های اکسپرسیو آتش اشتیاق ما در پخت گوشت تلخ این زمان چه طعمی دارد و نبض ما با چه دمایی دارد می‌سوزد؟

هجوم این سوال‌ها از پیش و پهلو، از این سال تا دم روزهای رفته، همیشه تن روان بیدار مرا و ما را در آسیب انهدام قرار داده است و ذره‌ذره رخت اهمیت نقاش بودن را از باور جمعی ما دارد دور می‌سازد!

خلع سلاح و پا‌برهنه در جهان تهدید آدم‌ها قرار گرفته‌ایم و هیچگاه نتوانسته‌ایم ظلم افکار عمومی را از مدار تن خود خارج سازیم.

ما نقاش‌ها برای کشف طعم زندگی بسیار تاوان داده‌ایم و خسته و غوطه در رنگ، خود را به چهارراه آزادی و مرگ، صیقل و سنگ رسانده‌ایم.