"براین باورم در زمانه‌ای زندگی می‌کنم که چونان صخره‌ای برهوت شده در آن چیزی نمی‌روید و هم اکنون هرلحظه , همه چیز در حال خُرد شدن، بریده شدن و زخمی شدن است. گویی در هیچ اثر هنری، زندگی وجود ندارد .عدمِ شناختِ حقیقیِ ریشه ها و پشت پازدن به آن‌ها ما را در موقعیتی قرار داده است که هم اکنون شاهد آن هستیم. هرگاه سنت را درک نکنیم قطعا به این زخمی شدن و بریده شدن خواهیم رسید .
احساس من براین است که نادیده گرفتن سنت و خوشبو کردنِ دهان با «ایسم»های جدید و به رگبار بستنِ ذاتی‌ترین و بی ‌واسطه‌ترین ارتباطِ آدمی با هنر، ما را در موقعیتی خشک و شکننده، بی هیچ رویش، حرکت و تکاملی قرارداده است که هیچ چیزی را در خود قبول نمی‌کند."