سده‌هاست که نقاشان طبیعت بی‌جان، با ایجاد استعاره‌هایی از میرایی تا اخلاقیات، تا نگاه به آینده و بازتاب گذشته، فرهنگ تصویری معاصر را به واسطه‌ی به تصویر کشیدن اشیایی که زندگی هرروزه‌ی ما را تسخیر کرده‌اند، رقم می‌زنند؛ اشیایی که روایت‌گر فضای خصوصی، فکری و خانه‌های ما هستند.

در «زمانِ بازیافته»، علی رضوانی به بیننده اجازه می‌دهد دنیایی را که در دو سال گذشته در آن زندگی کرده است را زیر ذره‌بین و به واسطه‌ی نقاشی‌هایش، بهتر درک کند. مجموعه‌ی پیش رو کشف و شهودی درونی است برای یافتن پاسخ به سوالاتی که هنرمند از خود می‌پرسد. این که چگونه هویت او شکل می‌گیرد، چگونه میل، هوش، حسادت و خودفریبی در درون او و در روابطش با دیگران در تقابل هستند و چگونه شادی و لذت هنوز برای او از طریق تعامل با محیطی که در آن قرار دارد، امکان‌پذیر است. هنرمند در مجموعه‌ی حاضر با حساسیت فوق‌العاده و با آگاهی تمام از تحولات و مناسبات اجتماعی و سیاسی، دید ما را به روی دنیایی درونی می‌گشاید که پر از جزئیات و همواره در حال تغییر است.