عبدالـمحمد عمواوغلی 
محمـد کهنمویـی اهـل کهنمـوی آذربایجـان (روسـتای مابیـن اسـکو و کنـدوان) بـا اشـتغال در حرفـه نسـاجی و ابریشـم بافـی و
تجـارت از تولیـد کننـدگان صاحـب نـام تبریـزي بـود.
در سـال 1250هــ . ق وارد مشـهد شـد و ضمـن تغییـر شـهرت خـود از کهنمویـی بـه عمواوغلـی بـه معنـی پسـرعمو- حرفـه
نســاجي را رهــا کــرد و بــه کار تولیــد و بافــت قالــي روي آورد. محمــد عمواوغلــي صاحــب دو پســر بــه نامهــاي عبدالمحمــد و
علیخـان شـد کـه هـر دو فرزنـد او نیـز در امـر تولیـد قالـي در مشـهد بـه فعالیـت پرداختنـد.
اسـتاد عبدالمحمـد عمواوغلـي در کنـار بـزرگان تولیـد و طراحـي قالـي ایـران از چهرههـاي انگشـت شـمار اسـت کـه بـه هنـر
قالـي بافـي ارزش و اعتـلاي ویژهایـي بخشـید، وي بـه همـراه بـرادرش در کارگاههـاي متعـدد قالیبافـي بـه کار پرداخـت. بیشـتر
کارگاههـاي او در روسـتاهاي محمودآبـاد (شـش کیلومتـري مشـهد،) طرقبـه (از ییلاقـات مشـهد،) و شـاندیز قـرار داشـت. اسـتاد
عبدالمحمـد عمواوغلـي در تهیـه نقشـههاي منحصـر بـه فـرد و رنـگ آمیـزي مـواد مـورد اسـتفاده در قالـي بافـي تبحـر خاصـي
داشـت.
طراحانــي نظیــر «عبدالکریــم» اهــل کرمــان و اســتاد « عبدالحمیــد صنعــت نــگار» بــر روي ایــن قاليهــا طرحهــاي بيبدیلــي
را نقـش کردهانـد. عبدالحمیـد صنعـت نـگار در سـال 1287در کرمـان متولـد شـد و در 12سـالگي پـس از عزیمـت بـه مشـهد
همـراه پـدرش بـه طـرح و نقشـه کشـي قاليهـا مشـغول شـد. عبدالحمیـد صنعـت نـگار دربـاره عمواوغلـي ميگویـد: او مـرد
سـادهایي بـود و بـه قاليبافـي عشـقی سرشـار داشـت. ولـي ثـروت زیـادي نداشـت. غالـب اوقـات نیـز نقشـههاي دلخـواه را از
جملـه نقشـههاي سـروناز و لچـک ترنجـي را سـفارش مـيداد. بعـد از برچیـده شـدن کمپانيهـاي خارجـي بودکـه توانایيهـاي
بـرادران عمواوغلـي بـر روي قاليهـا شـکل واقعـي گرفـت.
از آنجایـي کـه بیشـتر قاليهـاي عمواوغلـي سفارشـي بـود، از طرحهایـي کـه در دو کتـاب قطـع بـزرگ، کـه گویـا از انگلسـتان
برایــش فرســتاده بودنــد و در آنهــا تصاویــر و نقشــههاي فراوانــي از قالــي هــاي قدیــم ایرانــي از زمــان صفویــه و قبــل از آن و
همچنیـن تصاویـري از قاليهـاي مـوزهاي خـارج از ایـران وجـود داشـت الگـو بـرداري ميکـرد، و نیـز خـود بـا تجربهایـي کـه
در طـول سـالیان بدسـت آورده بـود دخـل و تصرفاتـي در ایـن طرحهـا صـورت مـيداد.
در مــورد رنگــرزي و اســتفاده از رنگهــاي گیاهــي کمتــر کســي را ميتــوان هــم طــراز او یافــت. مــواد رنگــرزي اســتاد معمــولاً
قرمزدانـه، نیـل، پرطـاووس، بـرگ مـو و پوسـت گـردو بـود کـه بنـا بـر میـزان اسـتفاده، رنـگ مـورد نظـر را تهیـه ميکـرد تـا در
زمـان بافـت از دو رنگـي و رگـهدار شـدن قالـي جلوگیـري شـود.
رجشـمار قاليهـاي عمواوغلـي بیـن 40رج تـا 150رج متغیـر بـود و اکثـر قاليهـا داراي حاشـیههاي طولـي و عرضـي کـه گلیـم
بافـي بـه صـورت سراسـري و متصـل بافتـه ميشـد. آخریـن بافتـه وي نیـز دو قطعـه قالـي 140متـري ( )14*10بـود کـه هـم
اکنـون در کاخ مرمـر و سـعد آبـاد نگهـداري ميشـود.
از شـاهکارهاي وي قالـي معـروف بـه کوزهکنانـي کـه اسـتاد طراحـي آن عبدالحمیـد صنعـت نـگار اسـت، سیسـل ادواردز در کتـاب
معــروف قالــي ایــران مينویســد: « قالــي کوزهکنانــي در حقیقــت نمونــه شــگفتآور و شــاهکار هنــر قالــي بافیســت، کــه حــد
اعـلاي مهـارت و اسـتادکاري را در ایـن حرفـه نشـان ميدهـد. در مـدت 50سـال قالیهـاي نفیسـي را در نقـاط مختلـف ایـران
و کشـورهاي مغـرب زمیـن دیـدهام، ولـي قالـياي کـه توسـط عمواوغلـي بافتـه شـده در زمـره نفیستریـن قالـي هـاي نوبافـت
جهـان اسـت. طـرح متـن و حواشـي آن را بایـد زیبایـي مطلـق و جوهـر زیبایـي خوانـد. نقـش هـاي سـروناز و یـا نگارههـاي مـاري
بـه طـور زیبایـي جلوهگـري ميکننـد، کـه هـر بیننـدهاي را تحـت تأثیـر قـرار ميدهـد»...
بعـد از فـوت اسـتاد عبدالمحمـد عمواوغلـي در سـال 1316شمسـي، بـرادرش علیخـان عمواوغلـي بعـد از هشـت سـال دوري از
کار قالیبافـي از تهـران بـه مشـهد آمـد و تـا مدتـي کار بـرادر را بـا جدیـت دنبـال کـرد و سـرانجام نیـز در سـال 1336در سـن 65
سـالگي درگذشـت. چنـد سـال پیـش در مسـابقات بیـن المللـي نیویـورک، قالـي عمواوغلـي در رتبـه اول قـرار گرفـت و جایـزه
منتخـب را از آن خـود کـرد.