«الهام اولین نقاشی‌های انتزاعی من تصاویری از گستره‌های لم‌یزرع سرزمین‌ها و مناظر رمزآلودی بود که در دوران کودکی مرا تحت تأثیر قرار داده بودند. بعدها فرم‌های من تبدیل به اشکال تکرار‌‌‌‌‌‌پذیر نوشته‌هایی شدند که زبان انتزاعی بصری مدرن منحصر به خود را داشتند. نوشته‌های قابل خواندن  با حکمت ابدی مکنون. آثار این دوره نسیمی در چمنزار را می‌نمایند و یا رگه‌های باران زیر نور درخشان. ضربه‌های مکرر بی‌پایان قلم‌مو ترکیب‌بندی‌های موزون مجردی را به وجود می‌آورند. از میانه دهه هفتاد میلادی به انتزاع بافت‌ها و بناها رو آوردم. آثاری از سازه‌های کهن، نقوش عربی مبهم نیمه‌مرئی و اشکال معماری. مفهوم آشنای جزئیات تکرار‌شونده، سازنده گستره‌ای مجرد در اینجا هم حضور دارد. این ترکیب‌بندی‌ها مرموزند و هاله‌ای از سکوت و احساس شگفتی و احترام را در خود دارند».