محمد آریایی، نقاش متولد سال ۱۳۶۶ اصفهان است. وی از نقاشان جوان خود آموزی است که دریچه‌ای از دنیایی در فرم فانتزی و مفاهیمی کنایی را به روی ما می‌گشاید. 

او تمامی سطح کاغذ را نقاشی می‌کند و به ندرت جایی خالی در آثارش باقی می‌گذارد و گویی مانند قصه‌ای تصویری ذهن مخاطب را از جهانی به جهان دیگر هدایت می‌کند. او آدم‌های نقاشی‌های خود را نقاشی می‌کند و به نوعی فارغ تمام آنچه که در ذهن دارد را بدون هیچ فیلتری با دنیای متنوعی از رنگ‌ها با ما به اشتراک می‌گذارد. در بعضی از آثارش در کناری از نقوش شعر‌هایی از سعدی و حافظ می‌نویسد که پندآموز است و به نوعی گوشزدی برای پیدا کردن مسیر روایی تصاویر اوست.

 ماهیت کاراکترهای او همانی است که در نگاه اول به چشم می‌آید و همه چیز آثار او همان است که می‌اندیشد بی هیچ پیچیدگی و اتفاق پنهانی. شاید به نظر آثار آریایی موهوم و ترسناک باشند اما رنگ‌ها فضای نقاشی او را به ترسی شیرین بدل می‌کند. آریایی هر اثر را قصه‌ای رنگین خلق می‌کند.