منوچهر یکتایی یکی از شناخته‌شده‌ترین و خوش‌اقبال‌ترین هنرمندان ایرانی در سطح بین‌المللی است که توانسته با تلفیق شاخصه‌های اکسپرسیونیست انتزاعی و هنر شرقی به بیانی زیبا، جسور و شخصی دست یابد. هرچند هنر وی محصول سال‌ها زندگی در فرانسه و امریکاست، اما نوع نگاه به موضوع، انتخاب سوژه و زاویه دید تماماً دل در گرو شرق دارد. ضربات سهمگین قلم‌مو بر پیکر تابلو، تلفیق بداهه رنگ‌ها بر روی بوم، استفاده از کاردک به‌جای قلم‌مو، به‌کارگیری رنگ‌های غلیظ و حجیم، انتخاب بوم‌های عظیم با کمپوزیسیون‌های نامتعارف همگی حاصل سال‌ها هنرورزی در مکتب‌های آوانگارد غربی است. بداهگی حاصل از نوعی مکاشفه و هجومی خودانگیخته بر بوم همه رهاورد اصالت شرقی و ایرانی یکتایی است. خیال شرقی در دستان هنرمند او به عصر حاضر کشانده می‌شود و در بیانی مدرن جلوه‌گری می‌کند و این چنین نقاشی‌های یکتایی، تجسم و بیانی جهانی می‌شود که گستره‌اش از شرق تا به غرب گسترده شده است.

سوژه غالب نقاشی‌های یکتایی، منظره و طبیعت بیجان است؛ اشکال آشنایی که در دستان هنرمند وی، به نقشمایه‌هایی دگرگون شده، تغییر فرم می‌دهند. فشار، اعوجاج و انرژی بی‌پایانی از دل هر خط و سطح بر ذهن مخاطب گسیل می‌گردد و این چنین فضایی انتزاعی از دل جهانی عینی زاده می‌شود.

تابلوهای منوچهر یکتایی، از نوع نقاشی کنشی و عمل‌گراست که رفتار هنرمند به هنگام نقاشی را در خود منجمد کرده‌اند؛ انرژی متجسد شده در حرکات سریع قلم‌مو، همراه با نوعی تشویش و سرعت اجرا، به بهترین نحو رفتار هنرمند به هنگام نقاشی را بازآفرینی می‌کند.

اثر حاضر به خوبی بیانگر ویژگی‌های سبکی منوچهر یکتایی و رفتار او با رنگ، بافت و بازی‌های تصویری بر سطح بوم است. ویژگی‌هایی که در بیش از چند دهه، به شاخصه‌های آشنا و همیشگی آثار یکتایی تبدیل شده است. وی در این اثر مثل همیشه بر کاربست رنگ‌های پر غشا، غلیظ و جسمانی تأکید دارد. استفاده از رنگ‌های اینچنین تأثیرگذار و فضای رنگی پُرجانی که ساخت آن سهل و ممتنع به نظر می‌رسد را باید امضای شخصی هنرمند قلمداد کرد. فضای منفی در این اثر و به طور کلی در آثار یکتایی، همان‌قدر تأثیرگذار است که رنگ‌های جسور و پر احساس او. به عبارت دیگر او از فضای منفی و روشنی‌هایی که گستردگی قابل توجهی بر سطح بوم دارد، در جهت تأکید هر چه بیشتر بر رنگ‌های جسمانی خود بهره می‌گیرد.