کوروش گلناری در مجموعه «سلاطین» پادشاهان را از تاریخ احضار کرده و پیش روی بیننده نشانده است. آنها گرچه بی‌چهره هستند، اما در عین حال از طریق شکل کلاه‌هایشان معرفی شده‌اند. او در اثر حاضر در پی قضاوت تاریخ و شخصیت‌هایش نیست، بلکه بیننده را به سمت تاریخ و روایت آن هدایت می‌کند، بی‌آنکه شخصیت خاصی را به تصویر بکشد. این شخصیت‌های قدرتمدار اما، بسیار شبیه به کلاه‌ها و تاج‌هایشان هستند. این کلاه تاریخی در عین بازنمایی اجداد ما، موقعیت‌های امروزی هریک از ما را نیز یادآوری می‌کند.