نقاشی خط‌های عذرا عقیقی‌بخشایشی ترکیب‌های پیچیده و سیالی هستند که با رویکردی مدرنیستی و ملهم از خوشنویسی اسلامی خلق شده‌اند. وی با تلفیق انواع خط کوفی مشرقی، کوفی مغربی و کوفی اولیه و نوشتن آن‌ها در ابعاد مختلف زمینه اثر را شکل می‌دهد و کیفیتی معنوی بدان‌ها می‌بخشد. به عقیده وی در گذشته خطاطی ایران، زنان جایگاه ناشناخته اما تحسین‌برانگیزی داشته‌اند، هر چند که سلطه مردان بر این هنر همواره دستاوردهایشان را به حاشیه برده ‌است. آگاهی از اصول دیزاین در هنرهای تجسمی در کنار شناخت قواعد خوشنویسی منجر به شکل‌گیری ترکیب‌بندی‌های قوی با بیان معاصر در آثار وی شده و به زبان شخصی او هویت می‌بخشد.

چنان که در اثر حاضر دیده می‌شود، نور و ظلمت یکی از مهم‌ترین مضامین آثار عقیقی‌بخشایشی به شمار می‌روند. پالت رنگی اثر سیاه و سفید است و به عنوان نمادی از تیرگی و روشنایی به کار گرفته شده است. نحوه ترکیب خطوط کوفی در زمینه به صورت پرتوهای نوری است که از یک منبع واحد نشأت گرفته‌ و در سرتاسر کادر منتشر شده‌ و با تغییر ضخامت و اندازه در پرسپکتیو خاص اثر گنجانده شده‌اند. این نحوه برخورد با نور و ترکیب آن با خوشنویسی اسلامی ناخودآگاه پرتو انوار الهی را به ذهن متبادر می‌سازد و ریشه در آن اندیشه اشراقی دارد که خدای تعالی نورالانوار است و نور او به برکت فیض رحمانی در سراسر هستی متجلی است؛ اما تاش‌های ضخیم و پرجرم سیاه که در پیش‌زمینه قرار گرفته و بخش زیادی از پس‌زمینه را پوشانده، تقابل نور و ظلمت را به نمایش می‌گذارد و یادآور این نکته می‌شود که نور و ظلمت مانند شب و روز به دنبال یکدیگر می‌آیند و یکدیگر را می‌پوشانند. حجم قابل تأمل سیاهی در ترکیب نامتقارن اثر به گونه‌ای است که علاوه بر ایجاد پویایی منبع نور را از دید مخاطب مخفی نگاه داشته و ذهن او را به تعمق فرامی‌خواند. هرچند در این میان نوشته‌ها خوانایی ندارند، اما محتوای اثر را می‌توان بر اساس نمادپردازی‌های بصری خارج از هر زبان و ملیتی تفسیر و تأویل کرد.

نقاشیخط‌های عقیقی‌بخشایشی این روزها در گنجینه‌های متعدد هنر خاورمیانه‌‌ای، موزه بریتیش لندن و موزه اسلامی مالزی نگهداری می‌شوند.