عارف گرانمایه متولد ۱۳۴۵ تهران است. او نقاشی می کند و نقاشی هایش خالصانه، بی هیچ ادا و بدون هیچ توضیح پیچیده، بازنمایی طبیعت و طبیعت بیجان هایی است که با آنها روزمرگی هایش را می گذراند. علاقه به طبیعت در او چنان است که برای نقاشی و ثبت آن هفته ای چند بار به کوه می زند و از آدم ها فاصله می گیرد تا خودش باشد و افکارش را با طرحی از چند برگ خشک به ساده ترین روش بروز دهد. مهارتش در تکنیک ها و پرداخت ها آنقدر استادانه هست که عقیده اش را بر اهمیت تکنیک در نقاشی محکم و قابل دفاع ببینید. عارف گرانمایه تا به حال شش نمایشگاه نقاشی انفرادی در سالهای ۷۲، ۷۴ ،۷۶ (دو نمایشگاه)، و ۸۲ (دو نمایشگاه در گالری های سیحون، دریابیگی، صدر، برگ و … داشته است. هرچند نقاشی را از برادرش نریمان و استادش حبیب پور یاد گرفته اما تلاشش برای پیشرفت در این زمینه، انگیزه ای است خود جوش که او را همچنان به جلو می راند. “برادر بزرگترم نقاش بود، خیلی چیزها را از او یاد گرفتم، بنابراین از بچگی در خانواده ای بودم که کسی در آن نقاشی می کرد. دوران دبستان هم تقریبا همیشه بهترین نمرهی نقاشی مال من بود. علاقه داشتم و تمرین می کردم. در دبیرستان هم همین قضیه ادامه داشت، برای روزنامه ی مدرسه طراحی می کردم و کاریکاتور می کشیدم. مدتی هم برای روزنامه ها کاریکاتور می کشیدم. یک بار در مسابقه ی نقاشی استان تهران اول شدم. اما از آنجا که ورزش را بیشتر دوست داشتم مدتی این مسیر را دنبال کردم. مدتی از نقاشی به دور بودم اما بعد از بازگشت از خدمت سربازی نزد آقای حبیب پور شروع به تمرین نقاشی به صورت آکادمیک کردم. ایشان استاد خوبی بودند. خیلی خوب اصول نقاشی را در مدتی کمتر از یک سال به من آموزش دادند و باعث پیشرفت بسیار من در نقاشی شدند. بعد از آن خودم کار نقاشی را دنبال کردم. سال ۷۲ اولین نمایشگاهم را گذاشتم و شروع کردم به اینکه هر دو سال یکبار نمایشگاه بگذارم. آقای حبیب پور و برادرم نریمان بیشترین کمک را به من کردند. هر چند کارهایمان هیچ شباهتی به هم ندارد، اما راهنمایی هایشان کمک زیادی به من کرد.”