امیرصادق طهرانی، شهر زادگاهش را در نام خانوادگی‌اش یدک می‌کشد. تهرانی، خوشنویس، گرافیست و از هنرمندان جریان نقاشی‌خط است. او کار هنری خود را با خوشنویسی آغاز نمود. وارد انجمن خوشنویسان ایران شد و به آموختن خطوط نستعلیق و شکسته‌نستعلیق پرداخت.  سال 1362 از این انجمن فارغ‌التحصیل شد. او از همان سال 1363 در انجمن خوشنویسان به عنوان مدرس شکسته‌نستعلیق مشغول به کار شد. بعدتر برای ادامه‌ی تحصیل به دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران رفت و تا سال 1372 رشته‌ی گرافیک را پی گرفت و درجه‌ی کارشناسی دریافت کرد. سال 1374، تهرانی نخستین‌بار آثارش را به صورت انفرادی در گالری برگ تهران به نمایش درآورد. نمایشگاه انفرادی بعدی او یک‌سال پس از آن در گالری سیحون تهران برگزار شد. تهرانی در سال 1389، جایزه‌ی افتخار بی‌ینال بین‌المللی خوشنویسی که در قزوین برگزار شد را از آن خود کرد. در کارنامه‌ی او افتخارات و جوایز دیگری نیز به چشم می‌خورد که از آن میان می‌توان به لوح افتخار جشنواره‌ی بین‌المللی خوشنویسی در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران در سال 1379، لوح افتخار از جشنواره‌ی بین‌المللی جهان اسلام در موزه‌ی هنرهای معاصر (سال 1376)، لوح افتخار از جشنواره‌ی بزرگ بسم‌الله، فرهنگسرای ارسباران (سال 1375)، لوح افتخار اولین بی‌ینال تجربی نقاشی و گرافیک در تهران (1371) اشاره کرد. همچنین آثار او در قالب دو کتاب با نام‌های جان جهان (به خط شکسته نستعلیق) و دیوان حافظ ( به خط شکسته نستعلیق) در سال‌های 78 و 88 به چاپ رسیده‌اند. 

رد سبقه‌ی این هنرمند در انجمن خوشنویسان و تحصیلات آکادمیک او، به‌روشنی در آثار نقاشی‌خطش قابل شناسایی است. تابلوهای او در مرز میان خط و گرافیک قرار دارند. قواعد خطی در آثار او از قوام بالایی برخوردار است و کالیوگرافی و ترکیب حروف و چیدمان آن‌ها در صفحه نیز واجد غنای بالایی است. در تابلوهای نقاشی‌خط او، حروف کنار هم می‌نشینند و از فرط تکرار و هم‌آمیزی رفته‌رفته به وجه انتزاع میل می‌کنند، تا آن‌جا که زبان دلالت‌های معنایی خود را از دست می‌دهد و ماهیت خود را به‌عنوان یک عنصر بصری و اجرایی آشکار می‌سازد. گزینه‌های رنگی تهرانی و نحوه‌ی رنگ‌گذاری او نیز، ریشه در نگاه گرافیکی او به نقاشی‌خط دارد.