اتوبوس ها، موضوع اصلی در شور و شوق وهدف پرسه زنی هایم در کودکی بودند. خیره به اجزای هر بخشی از (اتوبوس ) و شیفتگی محض نسبت به "رفتار ها" و "حرکات تن اش" و صدا های اش در موقیت های مختلف (پارک کردت، ترمز کردن و.....) ، از طریق حضور و توجه مداوم در گاراژهای مسافربری، به مرور گنجینه ذهنی ژرف و یاد آوری که با عطف توجه ، نوعی تشرف حصول به موقعیتی آشنا وهستی شناختی را به ارمغان آورد.
اما این (امر) محدود به دیدن و شنیدن نماند. ساختن نمونه هایی دو بعدی از اتوبوسها برای ابداع بازی ای هرچه واقع گرایانه تر ومنطبق تر با آنچه که دقیقا در یک روزگار در گاراژهای مسافربری معمول بود.
اولین هدف بیشتر آثار این مجموعه ،بازسازی و بازنمایی سر راست آن تجربه نیست بلکه طراحی این مواد خام بر پایه ی اصلاح و تغییر شکل و خلق آثاری به مثابه اندیشه ی ژرف کاوی در امکان و دلالت هایی به جهانی درون ماندگار که همانا "حس هستی " باشد،است .ژرف کاوی هایی که نقطقه عزیمت شان سطحی برتر و کاملا مشخص است .
بیژن اخگر