تهران،
خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک ۱۸، طبقه ی اول
28 آبان19 November - 9 آذر 139430 November 2015
گالرى اُ مجموعه‌اى از آثار اخير ژينوس تقى‌زاده با عنوان «سيم‌كشى روكار» را به نمايش مى گذارد. آثار اين نمايشگاه بيان كننده‌ى دغدغه‌ى ذهنى هنرمند در ٦ سال گذشته هستند و در گستره‌‌ای از مديوم‌هاى متفاوت به اجرا در آمده‌اند كه غالبا در عين افتراق ظاهرى، از لحاظ مفهومى و معنايى وابستگى‌هاى عميقى با هم پيدا مى‌كنند.
عنوان سيم‌كشى روكار براى اين نمايشگاه به نوعى اشاره به ناتوانى و استيصال براى پيدا كردن راه‌حلى بنيادين و اساسى براى اوضاع به هم ريخته‌ى حال حاضر دارد؛ گویا با آگاهی به این نکته که راهکارهای کوتاه‌مدت در نهايت خرابى‌هاى بيشتر به بار مى‌آورند، چاره مشكلات را جز در تن دادن به درمان‌هاى موقت و روبنايى نمی‌توان دید؛ استعاره‌ای از وضعیت عمومی و وضعیت هنرمند با خودش، پیرامونش و فضای جامعه و هنر؛ وضعیتی چنان نابسامان و در لایه‌های زیرین، فرسوده و غیرقابل اعتماد و ترمیم که تنها راه گذران امور را در چاره‌جویی‌های موقت و راهکارهای کوتاه‌مدت جستجو می‌کند.
با وجود اينكه ريشه‌ى شكل‌گيرى ايده‌ى نمايشگاه «سيم‌كشى روكار» را بايد در بستر سياسى و اجتماعى كشور ايران و تجربه‌ى زيسته هنرمند جستجو كرد، اما ارجاعات تقى‌زاده مجموعه‌ی موازی از شرایط همسان در بستر تاریخی و جغرافیایی مختلف است؛ گاه ارجاع به تصاویر آشنا، اخبار و حتی مستندات علمى درباره گونه‌هاى جانورى كه عامدانه و از سر انتخاب به استقبال شكست و مرگ مى‌روند. براى مثال در اين نمايشگاه بخشی از مجموعه كتاب‌هايى با الهام از كتاب‌هاى سه بعدى كودكان به نمایش در می‌آید؛ کتاب‌هایی كه مانند افسانه‌ی پریان نیست و قهرمانانش در پايان داستان با خوشى ابدى به زندگیشان ادامه نمى‌دهند. در تصاویر دیگر به موازات شخصيت‌هایى دیده می‌شوند که به دنبال بًرد نیستند بلكه در آخر باختى شرافتمندانه را انتخاب می‌کنند. پرداختن به دلال المغربى – زن شهید فلسطينى كه در یک اتوبوس اولين جمهورى فسطين راتشكيل داد- اسمیت در تنهایی یک دونده دوی استقامت یا گلوریای آنها به اسب‌ها شلیک می‌کنند، ابراهیم در کندوی فریدون گله، نهنگ نادر ٥٢ هرتز یا لوکانیکوس -سگی که در یونان به نماد مبارزه بدل شده است- … و بخش‌هاى ديگر نمايشگاه در ديدى كلى‌تر از همين نگاه تقى‌زاده نسبت به مقوله‌ی خير و شر و انتخاب حاصل مى‌شوند.
ژینوس تقی‌زاده متولد ۱۳۵۰ در تهران است. او در هنرستان گرافیک خوانده، سپس به موازات همکاری با گروه‌های تیاتری و تیاتر عروسکی به تحصیل ادبیات نمایشی در فرهنگسرای نیاوران پرداخته است. او همچنین فارغ‌التحصیل مجسمه‌سازی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران است.
تقی‌زاده بیش از ۲۰ سال است که در حوزه‌هایی چون ویدیو، چیدمان و اجرا فعالیت مستمر داشته و نمایشگاه‌های متعددی برگزار کرده است. به طور کلی چنان که از سابقه و کارنامه‌ی تحصیلی و حرفه‌ای‌اش نیز نمایان است، هنرمندیست که دغدغه‌اش کمتر محدود شدن به به یک مدیای مشخص وبیشتر نیازِ ایده و بیانِ اندیشه‌اش است. او سال‌هاست در زمینه‌ی نقد اثر هنری با نشریات گوناگون همکاری می‌کند.گالرى اُ با همكارى بنياد پژمان مجموعه‌اى از آثار اخير ژينوس تقى‌زاده با عنوان «سيم‌كشى روكار» را به نمايش مى گذارد. آثار اين نمايشگاه بيان كننده‌ى دغدغه‌ى ذهنى هنرمند در ٦ سال گذشته هستند و در گستره‌‌ای از مديوم‌هاى متفاوت به اجرا در آمده‌اند كه غالبا در عين افتراق ظاهرى، از لحاظ مفهومى و معنايى وابستگى‌هاى عميقى با هم پيدا مى‌كنند.
عنوان سيم‌كشى روكار براى اين نمايشگاه به نوعى اشاره به ناتوانى و استيصال براى پيدا كردن راه‌حلى بنيادين و اساسى براى اوضاع به هم ريخته‌ى حال حاضر دارد؛ گویا با آگاهی به این نکته که راهکارهای کوتاه‌مدت در نهايت خرابى‌هاى بيشتر به بار مى‌آورند، چاره مشكلات را جز در تن دادن به درمان هاى موقت و روبنايى نمی‌توان دید؛ استعاره‌ای از وضعیت عمومی و وضعیت هنرمند با خودش، پیرامونش و فضای جامعه و هنر؛ وضعیتی چنان نابسامان و در لایه‌های زیرین، فرسوده و غیرقابل اعتماد و ترمیم که تنها راه گذران امور را در چاره‌جویی‌های موقت و راهکارهای کوتاه‌مدت جستجو می‌کند.با وجود اينكه ريشه‌ى شكل‌گيرى ايده‌ى نمايشگاه «سيم‌كشى روكار» را بايد در بستر سياسى و اجتماعى كشور ايران و تجربه‌ى زيسته هنرمند جستجو كرد، اما ارجاعات تقى‌زاده مجموعه‌ی موازی از شرایط همسان در بستر تاریخی و جغرافیایی مختلف است؛ گاه ارجاع به تصاویر آشنا، اخبار و حتی مستندات علمى درباره گونه‌هاى جانورى كه عامدانه و از سر انتخاب به استقبال شكست و مرگ مى‌روند. براى مثال در اين نمايشگاه بخشی از مجموعه كتاب‌هايى با الهام از كتاب‌هاى سه بعدى كودكان به نمایش در می‌آید؛ کتاب‌هایی كه مانند افسانه‌ی پریان نیست و قهرمانانش در پايان داستان با خوشى ابدى به زندگي‌شان ادامه نمى‌دهند. در تصاویر دیگر به موازات شخصيت‌هایى دیده می‌شوند که به دنبال بًرد نیستند بلكه در آخر باختى شرافتمندانه را انتخاب می‌کنند. پرداختن به دلال المغربى – زن شهید فلسطينى كه در يك اتوبوس اولين جمهورى فسطين راتشكيل داد- اسمیت در تنهایی یک دونده دوی استقامت یا گلوریای آنها به اسب‌ها شلیک می‌کنند، ابراهیم در کندوی فریدون گله، نهنگ نادر ٥٢ هرتز یا لوکانیکوس -سگی که در یونان به نماد مبارزه بدل شده است- … و بخش‌هاى ديگر نمايشگاه در ديدى كلى‌تر از همين نگاه تقى زاده نسبت به مقوله خير و شر و انتخاب حاصل مى‌شوند.
ژینوس تقی زاده متولد ۱۳۵۰ در تهران است. او در هنرستان گرافیک خوانده، سپس به موازات همکاری با گروه‌های تئاتری و تئاتر عروسکی به تحصیل ادبیات نمایشی در فرهنگسرای نیاوران پرداخته است. او همچنین فارغ‌التحصیل مجسمه‌سازی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران است.
تقی زاده بیش از ۲۰ سال است که در حوزه‌هایی چون ویدئو، چیدمان و اجرا فعالیت مستمر داشته و نمایشگاه‌های متعددی برگزار کرده است. به طور کلی چنان که از سابقه و کارنامه‌ی تحصیلی و حرفه‌ای‌اش نیز نمایان است، هنرمندیست که دغدغه‌اش کمتر محدود شدن به به یک مدیای مشخص وبیشتر نیازِ ایده و بیانِ اندیشه‌اش است. او سال‌هاست در زمینه نقد اثر هنری با نشریات گوناگون همکاری می‌کند.
عنوان سيم‌كشى روكار براى اين نمايشگاه به نوعى اشاره به ناتوانى و استيصال براى پيدا كردن راه‌حلى بنيادين و اساسى براى اوضاع به هم ريخته‌ى حال حاضر دارد؛ گویا با آگاهی به این نکته که راهکارهای کوتاه‌مدت در نهايت خرابى‌هاى بيشتر به بار مى‌آورند، چاره مشكلات را جز در تن دادن به درمان‌هاى موقت و روبنايى نمی‌توان دید؛ استعاره‌ای از وضعیت عمومی و وضعیت هنرمند با خودش، پیرامونش و فضای جامعه و هنر؛ وضعیتی چنان نابسامان و در لایه‌های زیرین، فرسوده و غیرقابل اعتماد و ترمیم که تنها راه گذران امور را در چاره‌جویی‌های موقت و راهکارهای کوتاه‌مدت جستجو می‌کند.
با وجود اينكه ريشه‌ى شكل‌گيرى ايده‌ى نمايشگاه «سيم‌كشى روكار» را بايد در بستر سياسى و اجتماعى كشور ايران و تجربه‌ى زيسته هنرمند جستجو كرد، اما ارجاعات تقى‌زاده مجموعه‌ی موازی از شرایط همسان در بستر تاریخی و جغرافیایی مختلف است؛ گاه ارجاع به تصاویر آشنا، اخبار و حتی مستندات علمى درباره گونه‌هاى جانورى كه عامدانه و از سر انتخاب به استقبال شكست و مرگ مى‌روند. براى مثال در اين نمايشگاه بخشی از مجموعه كتاب‌هايى با الهام از كتاب‌هاى سه بعدى كودكان به نمایش در می‌آید؛ کتاب‌هایی كه مانند افسانه‌ی پریان نیست و قهرمانانش در پايان داستان با خوشى ابدى به زندگیشان ادامه نمى‌دهند. در تصاویر دیگر به موازات شخصيت‌هایى دیده می‌شوند که به دنبال بًرد نیستند بلكه در آخر باختى شرافتمندانه را انتخاب می‌کنند. پرداختن به دلال المغربى – زن شهید فلسطينى كه در یک اتوبوس اولين جمهورى فسطين راتشكيل داد- اسمیت در تنهایی یک دونده دوی استقامت یا گلوریای آنها به اسب‌ها شلیک می‌کنند، ابراهیم در کندوی فریدون گله، نهنگ نادر ٥٢ هرتز یا لوکانیکوس -سگی که در یونان به نماد مبارزه بدل شده است- … و بخش‌هاى ديگر نمايشگاه در ديدى كلى‌تر از همين نگاه تقى‌زاده نسبت به مقوله‌ی خير و شر و انتخاب حاصل مى‌شوند.
ژینوس تقی‌زاده متولد ۱۳۵۰ در تهران است. او در هنرستان گرافیک خوانده، سپس به موازات همکاری با گروه‌های تیاتری و تیاتر عروسکی به تحصیل ادبیات نمایشی در فرهنگسرای نیاوران پرداخته است. او همچنین فارغ‌التحصیل مجسمه‌سازی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران است.
تقی‌زاده بیش از ۲۰ سال است که در حوزه‌هایی چون ویدیو، چیدمان و اجرا فعالیت مستمر داشته و نمایشگاه‌های متعددی برگزار کرده است. به طور کلی چنان که از سابقه و کارنامه‌ی تحصیلی و حرفه‌ای‌اش نیز نمایان است، هنرمندیست که دغدغه‌اش کمتر محدود شدن به به یک مدیای مشخص وبیشتر نیازِ ایده و بیانِ اندیشه‌اش است. او سال‌هاست در زمینه‌ی نقد اثر هنری با نشریات گوناگون همکاری می‌کند.گالرى اُ با همكارى بنياد پژمان مجموعه‌اى از آثار اخير ژينوس تقى‌زاده با عنوان «سيم‌كشى روكار» را به نمايش مى گذارد. آثار اين نمايشگاه بيان كننده‌ى دغدغه‌ى ذهنى هنرمند در ٦ سال گذشته هستند و در گستره‌‌ای از مديوم‌هاى متفاوت به اجرا در آمده‌اند كه غالبا در عين افتراق ظاهرى، از لحاظ مفهومى و معنايى وابستگى‌هاى عميقى با هم پيدا مى‌كنند.
عنوان سيم‌كشى روكار براى اين نمايشگاه به نوعى اشاره به ناتوانى و استيصال براى پيدا كردن راه‌حلى بنيادين و اساسى براى اوضاع به هم ريخته‌ى حال حاضر دارد؛ گویا با آگاهی به این نکته که راهکارهای کوتاه‌مدت در نهايت خرابى‌هاى بيشتر به بار مى‌آورند، چاره مشكلات را جز در تن دادن به درمان هاى موقت و روبنايى نمی‌توان دید؛ استعاره‌ای از وضعیت عمومی و وضعیت هنرمند با خودش، پیرامونش و فضای جامعه و هنر؛ وضعیتی چنان نابسامان و در لایه‌های زیرین، فرسوده و غیرقابل اعتماد و ترمیم که تنها راه گذران امور را در چاره‌جویی‌های موقت و راهکارهای کوتاه‌مدت جستجو می‌کند.با وجود اينكه ريشه‌ى شكل‌گيرى ايده‌ى نمايشگاه «سيم‌كشى روكار» را بايد در بستر سياسى و اجتماعى كشور ايران و تجربه‌ى زيسته هنرمند جستجو كرد، اما ارجاعات تقى‌زاده مجموعه‌ی موازی از شرایط همسان در بستر تاریخی و جغرافیایی مختلف است؛ گاه ارجاع به تصاویر آشنا، اخبار و حتی مستندات علمى درباره گونه‌هاى جانورى كه عامدانه و از سر انتخاب به استقبال شكست و مرگ مى‌روند. براى مثال در اين نمايشگاه بخشی از مجموعه كتاب‌هايى با الهام از كتاب‌هاى سه بعدى كودكان به نمایش در می‌آید؛ کتاب‌هایی كه مانند افسانه‌ی پریان نیست و قهرمانانش در پايان داستان با خوشى ابدى به زندگي‌شان ادامه نمى‌دهند. در تصاویر دیگر به موازات شخصيت‌هایى دیده می‌شوند که به دنبال بًرد نیستند بلكه در آخر باختى شرافتمندانه را انتخاب می‌کنند. پرداختن به دلال المغربى – زن شهید فلسطينى كه در يك اتوبوس اولين جمهورى فسطين راتشكيل داد- اسمیت در تنهایی یک دونده دوی استقامت یا گلوریای آنها به اسب‌ها شلیک می‌کنند، ابراهیم در کندوی فریدون گله، نهنگ نادر ٥٢ هرتز یا لوکانیکوس -سگی که در یونان به نماد مبارزه بدل شده است- … و بخش‌هاى ديگر نمايشگاه در ديدى كلى‌تر از همين نگاه تقى زاده نسبت به مقوله خير و شر و انتخاب حاصل مى‌شوند.
ژینوس تقی زاده متولد ۱۳۵۰ در تهران است. او در هنرستان گرافیک خوانده، سپس به موازات همکاری با گروه‌های تئاتری و تئاتر عروسکی به تحصیل ادبیات نمایشی در فرهنگسرای نیاوران پرداخته است. او همچنین فارغ‌التحصیل مجسمه‌سازی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران است.
تقی زاده بیش از ۲۰ سال است که در حوزه‌هایی چون ویدئو، چیدمان و اجرا فعالیت مستمر داشته و نمایشگاه‌های متعددی برگزار کرده است. به طور کلی چنان که از سابقه و کارنامه‌ی تحصیلی و حرفه‌ای‌اش نیز نمایان است، هنرمندیست که دغدغه‌اش کمتر محدود شدن به به یک مدیای مشخص وبیشتر نیازِ ایده و بیانِ اندیشه‌اش است. او سال‌هاست در زمینه نقد اثر هنری با نشریات گوناگون همکاری می‌کند.
