تهران،
خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک ۱۸، طبقه ی اول
2 تیر23 June - 30 تیر 140221 July 2023
گالری اُ و بنیاد لاجوردی گزیده‌ای از ۴۰ سال فعالیت هنری علی نصیر را با افتنخار به نمایش می‌گذارند. آثار و فعالیت‌های این هنرمند پیشکسوت نقش بسیار مهمی بر تحول هنر معاصر ایران ایفا کرده است.
نمایش پیش‌رو در دو بخش در گالری اُ و بنیاد لاجوردی از تاریخ ۲ تا ۳۰ تیر برگزار خواهد شد. تمرکز نمایش گالری اُ بر روی آثار اخیر و بنیاد لاجوردی بر آثاری که میان سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۴۰۰ خلق شده‌اند و برخی تاکنون در ایران به نمایش درنیامده‌اند است. این نمایش گزیده‌ای از نمایشی جامع به کیوریتوری هدا اربابی و ارکیده درودی است که بنا بود در ابتدای پاییز سال گذشته در موزه‌ی هنرهای معاصر افتتاح شود.
علی نصیر در سال ۱۳۳۰ در یکی از محله‌های قدیمی تهران به دنیا آمد. او در سال ۱۳۵۳ برای تحصیل به اروپا رفت و نهایتا شهر برلین را برای زندگی انتخاب کرد. مُقارن با دوران تحصیل او (۱۳۵۷-۱۳۶۲) دو شهر تهران و برلین محمل بعضی از مهم‌ترین رویدادهای سده بیستم هستند؛ تهرانی که نصیر در نخستین سال‌های جوانی آن را تجربه می‌کرد به‌سرعت در حال تغییر بود؛ شهری با تحرکِ اجتماعی بالا و جابه‌جایی‌های طبقاتی که با شتاب پوست می‌انداخت، و طی سال‌های بعد به سمت تغییراتی بزرگ رفت.
همچنین برلین در سایه‌ی ترومای دهشتبارِ سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم، در زمان ورود او شهری دوپاره، و شاید حادترین کانون بحرانِ جنگِ سرد بود؛ شهری در احاطه‌ی دیوارهای بِتونی تفکیک‌کننده‌ی قطب‌های مُتخاصم. در سایه‌ی دیوارها، مراکز هنری رونق گرفته بود و هنرمندان زیادی به فضاهای رهاشده‌ی شهر جذب شده بودند؛ و در نهایت فروریختن ناگهانی این دیوارها نشانه‌ی تکان‌دهنده‌ای از پایان این دوران است.
ذکر این رویداهای اجتماعی به قصد توجه‌دادن به محیط‌هایی با دینامیسم بالا و فضاهای قطبی‌شده و تحولات اساسی و پُرسرعتی است که در مقاطع مهمی در پس‌زمینه زندگی نصیر جاری هستند. در پس ذهن داشتن این بستر اجتماعی سرنخی برای ورود به دنیای تصاویر اوست که پر از حرکت و جوشش و غافل‌گیری‌اند، و در لایه‌های پنهان خود حامل تجربه‌ی نهادِ ناآرام و آبستن تحولات سریع دوران هستند.
نمایش پیش‌رو در دو بخش در گالری اُ و بنیاد لاجوردی از تاریخ ۲ تا ۳۰ تیر برگزار خواهد شد. تمرکز نمایش گالری اُ بر روی آثار اخیر و بنیاد لاجوردی بر آثاری که میان سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۴۰۰ خلق شده‌اند و برخی تاکنون در ایران به نمایش درنیامده‌اند است. این نمایش گزیده‌ای از نمایشی جامع به کیوریتوری هدا اربابی و ارکیده درودی است که بنا بود در ابتدای پاییز سال گذشته در موزه‌ی هنرهای معاصر افتتاح شود.
علی نصیر در سال ۱۳۳۰ در یکی از محله‌های قدیمی تهران به دنیا آمد. او در سال ۱۳۵۳ برای تحصیل به اروپا رفت و نهایتا شهر برلین را برای زندگی انتخاب کرد. مُقارن با دوران تحصیل او (۱۳۵۷-۱۳۶۲) دو شهر تهران و برلین محمل بعضی از مهم‌ترین رویدادهای سده بیستم هستند؛ تهرانی که نصیر در نخستین سال‌های جوانی آن را تجربه می‌کرد به‌سرعت در حال تغییر بود؛ شهری با تحرکِ اجتماعی بالا و جابه‌جایی‌های طبقاتی که با شتاب پوست می‌انداخت، و طی سال‌های بعد به سمت تغییراتی بزرگ رفت.
همچنین برلین در سایه‌ی ترومای دهشتبارِ سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم، در زمان ورود او شهری دوپاره، و شاید حادترین کانون بحرانِ جنگِ سرد بود؛ شهری در احاطه‌ی دیوارهای بِتونی تفکیک‌کننده‌ی قطب‌های مُتخاصم. در سایه‌ی دیوارها، مراکز هنری رونق گرفته بود و هنرمندان زیادی به فضاهای رهاشده‌ی شهر جذب شده بودند؛ و در نهایت فروریختن ناگهانی این دیوارها نشانه‌ی تکان‌دهنده‌ای از پایان این دوران است.
ذکر این رویداهای اجتماعی به قصد توجه‌دادن به محیط‌هایی با دینامیسم بالا و فضاهای قطبی‌شده و تحولات اساسی و پُرسرعتی است که در مقاطع مهمی در پس‌زمینه زندگی نصیر جاری هستند. در پس ذهن داشتن این بستر اجتماعی سرنخی برای ورود به دنیای تصاویر اوست که پر از حرکت و جوشش و غافل‌گیری‌اند، و در لایه‌های پنهان خود حامل تجربه‌ی نهادِ ناآرام و آبستن تحولات سریع دوران هستند.
