“در جستجوی پیوستار”، عنوان پروژه‌ای کیوریتوریال، بلند مدت، عکس‌بنیان و با موضوع شهر است. این پروژه، هربار در جستجوی مصادیقی برای مفهوم پیوستار، شهر را می‌کاود، می‌پاید، حفر می‌کند، بیراهه می‌رود و از همین طریق، راه خود را می‌گشاید. که بتواند از تمام چیزهایی که پیدا می‌کند/نمی‌کند، در ترسیم شبکه‌ای پیوسته‌ از تلاقی‌ها و هم‌پوشانی‌های ذهنی استفاده کند.
شهر به عنوان پیوستاری (نه فقط) مکانی و (نه فقط) عینی، که به علت کثرت اجزا، امکان وقوع تلاقی نیز در آن در بالاترین حد ممکن است. هرچند به همان اندازه نیز در معرض از هم‌گسیختن و تکه‌تکه شدن. اساسا پیوست‌ها با گسست‌ها معنا می‌یابند و در گذشته‌های دور، بالعکس..
شهر، محدوده‌ای است که هرگز حد خود را نمی‌داند. در لحظه منبسط می‌شود و توامان در حال انقباض است. محدوده‌ای که مدام بسط می‌یابد و همزمان قبضه می‌کند.
“در جستجوی پیوستار”، قصد دارد با عبور از سطح‌ها، به لایه‌های زیرین و نامرئی رسوخ کند و با پررنگ‌کردن اتصالات بین‌الاذهانی، آنچه به ظاهر نامرئی (ولی موجود) می‌نمایاند را، تنها کمی مرئی سازد. در اینجا شهر به مثابه‌ی معدن، و عکاسی ابزاری برای حفاری در آن است. حفر به قصد استخراج نمودهایی پنهان و چندگانه از مفهومی مشترک و یافتن مابه‌ازاهایی عینی برای آنها.
احتمالا تلاشی مذبوحانه برای چشیدن و چشاندن اندکی طعم پیوستار، آن‌هم از/در اعما و احشای شهر.

هوفر حقیقی . بهمن 1402