کارکرد شراب، شهد و انگور در ادبیات و شعر عموما استعاری و دوگانه است. از دید بسیاری از شعرا «عقل» ابزار و بهانه‌ای بوده است که حکومت‌گران و عالمان ریاکار برای تسلط بر مردم به کار می‌گرفته‌اند. این تضاد و تقابل، در حقیقت نوعی واکنش و مقاومت در برابر باورها و ارزش‌های مسلط اجتماعی است که در نهایت به زیان مردم می‌انجامیده است. محسن جمالی‌نیک با در نظر گرفتن تنوع محصولات انگور و معنای چندگانه‌ی تاریخی آن و در ادامه‌ی مجموعه‌های پیشین خود، با تمرکز بر پارادوکس‌های اجتماعی (چه در فرم و چه در محتوا) و با الهام از شعر «مست و محتسب» پروین اعتصامی، کار بر روی مجموعه‌‌ی پیش رو را از سال ۱۳۹۵ آغاز کرد. در خلق این مجموعه‌، هنرمند با تمرکز بر خوشه‌های انگور و با برخوردی اکپرسیونیستی و در عین حال مینیمال و ترکیب آن با اشعار و ادبیات کلاسیک تلاش در القای ویژگی‌های بی‌مکانی و بی‌زمانی دارد و تا حد امکان از رنگ طبیعی انگور استفاده کرده است. خوشه‌های انگور به صورت اغراق شده و با در نظر گرفتن پرسپکتیو مقامی در نگارگری ایرانی تلاش در تاکید مضاعف بر معانی چندگانه‌ی انگور و برخوردی مجسمه‌گونه با آن دارند.