«یادِ بودها» مجموعه‌ای است در ستایشِ روایت‌های روزمره- درباره سیالیت زندگی انسانی. روایت‌هایی که گاه خود تجربه کرده ام و گاه با مشاهده از خلال یادبودهای افراد ناشناس با تصویر‌هایی مبهم در ذهنم بازسازی‌شان کرده ام. روایت‌هایی که به عقیده‌ام ستون فقرات جهان اند، و بدون حضورشان زندگی انسانی در نظرم بی‌منظور می‌آید؛ به مانند اتاقی خالی که تمام جزئیاتش زدوده شده باشند.
برای من طبیعت بی‌جان شاهدی ابدی است بر تمام جان‌های میرا که روزگاری زیسته اند، در این روزگاران می‌زیند و در دوردست‌ها خواند زیست…
تمام آنچه خاک می‌خورد، مثل ساعت روی میز، مثل پرده‌ها، گلدان‌هایی با گل‌های پژمرده… تمامی اجسامی که به مانند اجساد بی‌حرکت اما نامیراند… شاهدانی بر فردی‌ترین لحظات انسانی