«ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه؟»
شهره مهران همیشه شاهد شهر ما بوده. او تا امروز کنج و کنار تهران را در لفافه می‌پیچید و پنهان می‌کرد تا آنچه نمی‌بینیم را تخیل کنیم و از ورای پیچ و خم این خیال سوژه‌هایش را نافذتر ببینیم. اما این بار پرده کنار رفته است. سوژه، لغزان اما مقتدر، حالا همه چیز قاب است. چیزی که محو شده شهر ما است. این شهر با ما چه کرده که اینگونه سزاوار ناپدیدی است؟