چهره‌ی انسان آشناترین  تصویری است که ما می شناسیم. ما استاد تشخیص ظریف ترین عواطف در چهره‌ی افرادیم. در فرهنگی که نمایش بدن محدودیت دارد چهره‌ی عریان انسان در مرکز توجه قرار می گیرد.

هنرمند تحصیلات رسمی را در «هنر دیجیتال» فراگرفته است. روش ها و تکنیک‌های او همزمان با نقاشی هایش متحول شده اند. در دنیای دیجیتال کنونی، نقاش هنوز از دستان خویش استفاده می کند در حالی که ذهنش مشحون از فضای مجازی است. او در تکاپویی دائمی همچون کیمیاگر طیف‌های گسترده‌ی رنگها را تجربه می‌کند.

اولین نمایشگاه نقاشی این هنرمند متشکل از 10 اثر اخیر اوست  که در ادامه ی 150 پرتره ی به نمایش درنیامده است. هنرمند با کاردک رنگ ها را بر سطوح این بوم های بزرگ به تصویر درآورده است. هر تکه ی عریان رنگ نتیجه ی تصمیم و محاسبه ی دائمی هنرمند است که گاهی شبیه تصاویر آلگوریتم های هندسی است.

این سبک پویا درعین جدال و تنش میل به همنوایی دارد

موضوع  نقاشی ها افرادی هستند که نقاش آنها را می شناسد و در فرایند نقاشی کردن حتی شناخت عمیق تری از آن ها می یابد.درحالیکه نقاش ساعت ها در مواجه ی مستقیم  با چشمان هر چهره است در تامل عمیقی از  وجود آنها فرو می رود. به موازاتی که نقاشی شکل می گیرد نگاه پرتره حیات می یابد و تابلوها زندگی تازه ای را آغاز می کنند.

 هنرمند در تکاپوی هنری خود از 4 سال پیش با چهره نگاری نقاشی را آغاز می کند.در این زمان فیس بوک نیز به تدریج همگانی شده و فصل جدیدی در فرهنگ پرتره پدید می آورد و بحث های زیادی را در مورد هویت، غیریت، جامعه، خود و دیگری ایجاد می کند.

تیرگی زمانه  و هوای آلوده آثار خود را بر صورتها به جای گذاشته است. نسلی که از جامعه بریده و از جوانی جدا افتاده! حتی بسته های رنگ به سختی  از سنگلاح تحریم ها گذر کرده ا ند ونقاش با احتیاط و نگرانی آنها را به کار میگیرد.